ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

Από τα μέσα του περασμένου αιώνος και μετά την Ελλάδα κυβέρνησαν άνθρωποι που έφεραν την δικτατορία και η δικτατορία αναγκαστικά τους επανέφερε στην εξουσία της νεωτέρας πολιτικής ιστορίας . Κάναμε κόμματα τα οποία επανέφεραν και συντήρησαν άριστα τον εθνικό (κομματικό) διχασμό .Αντί να ρίξουμε το βάρος όλων των προσπαθειών μας ως Έλληνες στην οικονομική, κοινωνική, πνευματική ακόμη και στρατιωτική ανόρθωση της Ελλάδος το ρίξαμε στο πανάρχαιο σπόρ της εσωτερικής διαμάχης, ποιο κόμμα θα υπερισχύσει του άλλου. Εικόνα επαρχιακού ποδοσφαιρικού ντέρμπι πέμπτης κατηγορίας, παρουσιάζει η χώρα με φανατικά πιθηκίζοντες οπαδούς να συντηρούν τον διασπαστικό έλεγχο των λαϊκών μαζών. Τα κόμματα ξέχασαν την θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας ότι η Ελλάδα δεν είναι για τα κόμματα ή τις παλαιοκομματικού τύπου διασπαστικές παρατάξεις αλλά τα κόμματα για την Ελλάδα .Δέν ζούμε 50 χρόνια πίσω .Ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης όπου οι έννοιες αυτές είναι ξεπερασμένες , έχουν χάσει πλέον το νόημα ύπαρξής των, σε μία ρευστή παγκόσμια κατάσταση που επιβάλλεται ισοπεδωτικά στα έθνη, στα κράτη , στους λαούς στους ανθρώπους. Οι απλοί πολίτες ήδη έχουμε ξεπεράσει στην συνείδησή μας τα κόμματα….
Ο κομματικός «πατριωτισμός» δυστυχώς σαν στοιχειωμένη κατάρα επικρατεί παντού. Από τα πεζοδρόμια, τα «χρωματιστά καφενεία», τους χιλιάδες συλλόγους, τα συνδικάτα, τα κρατικά γραφεία, μέχρι τα ανώτατα σκαλοπάτια της εξουσίας. Η εξουσία βάσει της χρωματικής αποχρώσεως του πολίτη αναδιανέμει τις ευεργεσίες ή διωγμούς ως γονίδιο στο κομματικό της DNA , ως κατάλοιπο τυραννικών εποχών , των κοινωνικοπολιτικών διχαστικών εποχών στην χώρα μας. Υπό το πρίσμα αυτό ότι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα μεταναστεύει κατά κύματα ανα δεκαετίες στο εξωτερικό ή στις μεγάλες πόλεις. Ζούμε μία νέα ερημοποίηση της ελληνικής επαρχίας. Η Ελλάδα πλέον κατακλύζεται από άτομα , αρχόμενους ή άρχοντες, μη διακατεχόμενους από τον έρωτα, την αγάπη, την συνείδηση, το όραμα για το καλό της Ελλάδας. Αντιθέτως το όραμα τους είναι ο έρωτας με την εξουσία, για το κόμμα, την «κόζα νόστρα μαφία» - φατρία , το ατομικιστικό συμφέρον (τομαρισμό) τους. Ακούω απλούς πολίτες, πολιτευόμενους, πολιτικούς κλπ να μιλάνε για ένα «όραμα , για μία καλύτερη Ελλάδα».Ειλικρινά το «όραμα» εν συναρτήσει με τις παλαιοκομματικές πράξεις (όλων αδιακρίτως κομματικής κατευθύνσεως) ξεπέρασε σε οραματισμό ακόμη και την ..περίφημη Ασπασία του Αιγάλεω! Δέν είναι οράματα αυτά. Είναι εφιάλτες…..
Ελληνικό Κοινοβούλιο. Κατάντησε , με όλο τον σεβασμό που έχω στο θεσμό , παθολογοανατομικόν πάνθεον κάθε σκανδάλου, διαφθοράς ή διαπλοκής. Είναι απαράδεκτο να ανατρέφουμε τα παιδιά μας και τα παιδιά αυτά να μεγαλώνουν επί δεκαετίες βομβαρδισμένα απο καταγγελίες, σκάνδαλα επι σκανδάλων ανακατεμένα με ερωτικές περιπτύξεις, ρασοφόρους, ρίαλ εστέιτ, χρηματιστηριακά ή ομολογιακά δομημένα σκάνδαλα…από «καλοπροαίρετους» ανθρώπους της εξουσίας , των κομμάτων και της πολιτικής γενικότερα. Από ανθρώπους που πλέκουν τον ιστό της παρακμής της Ελλάδος επι δεκαετίες.
Είναι κοινωνικά άδικο πολιτικοί να ζούνε σε ρόζ παλάτια, τσαντίρια αλά Καντάφι ή επαύλεις αλά Τσαουσέσκου όταν υπάρχουν άνθρωποι που ζούν σε ετοιμόρροπα νοικοκυριά υπό την δαμόκλειο σπάθη της τραπεζικής κατασχέσεως, της ανεργίας η της τρομοκρατίας της απολύσεως .Παλαιότερα οι πολιτικοί άρχοντες έμπαιναν πλούσιοι στην εξουσία και έβγαιναν φτωχοί.. Σήμερα δεν γνωρίζω άρχοντα να βγήκε φτωχότερος από την ενασχόλησή του με την εξουσία. Η εξουσία δεν είναι επάγγελμα ή εύκολος τρόπος πλουτισμού εις βάρος των μαζών. Αντιθέτως μάλιστα
Εκλογές. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι πώς θα αντικαταστήσεις ή θα συντηρήσεις κάποιον στην εξουσία εάν έχει καλό image ή νούμερο του gallop από το τηλεκοντρόλ στην κοινωνία. Το θέμα δεν είναι πώς θα βάλεις άλλο «ένα φιόγκο στον κάθε πολιτικό τζιτζιφιόγκο» με πανάκριβες εκλογές εν μέσω τρομερής οικονομικής κρίσεως. Το πρόβλημα είναι εάν είναι κάποιος ικανός να παράγει έργο ουσίας για την Ελλάδα ( όχι το κόμμα) πίσω από τα ιλουστρασιόν φυλλάδια άκρατης κομματικής υποσχεσιολογίας. Έχει γίνει τοις πάσι γνωστόν ανέκδοτο ανάμεσα στους απλούς πολίτες.. «άλλα έλεγε πρίν και άλλα την επομένη έπραξε της Κυριακής των εκλογών» Στην αρχαία δημοκρατία οι άρχοντες λογοδοτούσαν για όσα έπραξαν και δικαιολογούσαν ή εξοστρακίζονταν για όσα αθέτησαν να πράξουν προς όφελος η εις βάρος του απλού πολίτη. Σήμερα δυστυχώς κανείς άρχων δεν λογοδοτεί σε κανέναν για όσα έπραξε στο τέλος της θητείας του παρά μονάχα γίνεται αναμεταδότης κομματικών υποσχέσεων και κάλπικων «οραμάτων» χαϊδεύοντας τα αυτιά, την πλάτη και τα …μάγουλα των καθοδηγούμενων ψηφοφόρων του ! Εκλογές παρωδίες στριμώχνουν ή σπρώχνουν την χολέρα κάτω από τα χαλάκι της εξουσίας που λέγεται ελληνικός λαός.
Βαλκάνια σκακιέρα. Όλα τα βαλκανικά κράτη (Αλβανία, Βουλγαρία, Σερβία, Κροατία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Τσεχία κλπ) λειτουργούν στην σκακιέρα ως κράτη ως έθνη και η Ελλάδα μας ως ευρωπαία ζητιάνα επαρχία υπό το πεπαλαιωμένο μοντέλο κομματικού κράτους με εσωτερικές έριδες και κατάρες. Τίποτα άλλο…
Η εξέγερση της …τρύπιας κουκούλας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ωσάν Βεζούβιος έσκασε, το κίνημα της ..κουκούλας. Διόλου τυχαία .Ο παππούς μου ( δεκανέας στο έπος του 40) ο οποίος έζησε την κατοχή, τον εμφύλιο, την μεταπολεμική και την μεταπολιτευτική Ελλάδα μου έλεγε…
«Κουκούλες φορούσαν κάποιοι άνθρωποι που τους λέγαμε δοσίλογους (έλληνες σπιούνους) των Ιταλών Γερμανών Βούλγαρων Ναζιστών .Οι άνθρωποι αυτοί φορούσαν κουκούλες για να μην τους αναγνωρίσουν οι συγχωριανοί και υποδείκνυαν στους φασίστες ποιοι έλληνες πρέπει να εκτελεσθούν ή απαγχονιστούν ως εχθροί, τρομοκράτες κλπ .Η κουκούλα δεν συμβολίζει για εμάς του έλληνες την δημοκρατία αλλά τον φασισμό του Χίτλερ ,την νύχτα των κρυστάλλων ..».
Είχε δίκιο με όσα ζούμε σήμερα. Η τρομοκρατία της κουκούλας είναι συνεργάτης , όχι της δημοκρατίας, αλλά του ολοκληρωτισμού, του φασισμού , της τυραννίας, της νέας τάξης που ζούμε (?). Οι καιροί αλλάζουν αλλά δυστυχώς οι προαιώνιες κατάρες και κακές συνήθειες παραμένουν συντηρώντας ένα σαθρό οικοδόμημα της εξουσίας. Μήπως κάποτε εμείς οι έλληνες πρέπει να σκεφτούμε για την Ελλάδα και να ξαναθυμηθούμε το ρόλο μας στο πέρασμα του χρόνου κι ας αφήσουμε κατά μέρος πάσα διχαστική νόσο και πάσα μικροκομματική…....ανοσία ?

ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΠΑΜΕ ΩΣ ΧΩΡΑ ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ...