Ο Γίγαντας πένταθλος Χρήστος της Φλώρινας

Πρόλογος
"Καλλιτέχνης θα πεί να μιλάς με

σιωπή"
Νότης Σφακιανάκης

Παλιέ συμμαθητή Γίγαντα Χρήστο . Έμαθα τα ευχάριστα νέα .Τερμάτισες 2ος στον φετινό Μαραθώνιο Ολύμπου.Σε παρακολουθώ χρόνια απο τότε που ήμασταν στο 2ο Γυμνάσιο.Πάντα ΑΡΙΣΤΟΣ σε ότι καταπιανόσουν είτε ήταν μαθήματα είτε αθλητισμός. Αφιερώθηκες σε αυτό που πραγματικά αγάπησες στην ζωή σου, στον πρωταθλητισμό μακριά από ντόπινγκ ουσίες η χρήματα .Εγώ σε μία παράλληλη ράγα άν και δεν ασχολήθηκα σχεδόν καθόλου με τον αθλητισμό μου άρεζε αυτό που κάνεις ."Πρωταθλητισμό" το λένε οι άλλοι ,πάθιασα για αυτό που αγαπάν οι αληθινοί αθλητές της ζωής ,το λέμε εμείς.
Σήμερα σου έσφιξα το χέρι στο πεζόδρομο.Τρόμαξες να με αναγνωρίσεις .Βλέπεις τα χρόνια περνάνε όπως τα σλάλομ που κάνεις σάν γερακίσια σαίτα στις προπονήσεις σου εκεί στην χιονισμένη κατάλευκη Βίγλα.Πέρασαν τα χρόνια φίλε Χρήστο .Ο χρόνος χάραξε ανεξίλητα τα σημάδια στα πρόσωπό μας, ωριμάσαμε και όπως πολύ καλά τα έγραψες στον Μπιλλυ "Άν δέν έχεις πλούσιο μπαμπά μην κάνεις πρωταθλητισμό Μπίλι " .Έχεις δίκιο για να ανεβοκατεβαίνεις στην Ελβετία στην Αυστρία και σε παγκόσμιου βεληνεκούς αγώνες θέλει χρήμα , μεράκι , προσπάθεια μα κυρίως κότσια για να το κάνεις.... Με τα χρόνια διαπίστωσα ότι εκεί πάνω στα βουνά εσύ με σκί με ορειβατικά ποδήλατα με αναρριχήσεις εγώ με τις ορειβατικές περιπλανήσεις στις οποίες χάνομαι με τις ώρες εκεί απάνω, διαπιστώνουμε από κοινού ότι ορισμένα πράγματα στην φύση δέν μετράνε τίποτα όσο και άν σε προωθούν να το κάνεις κάποιοι καλοθελητές . Μετράνε ορισμένα διαχρονικά πράγματα ανεκτίμητα στην ζωή μας. ¨Ορισμένες φορές καλοπροαίρετα σε ζηλεύω ακούγοντας ότι τερμάτισες 2ος στο μαραθώνιο Ολύμπου .Τα βουνά και ειδικά εκείνο που ανέβηκες είναι τα πρότυπα στην ζωή μας και όχι τα εύκολα λεφτά με τα λεφτά του μπαμπά και το χάδι της...μαμάκας! .Μπορεί κάποιοι να τ΄ αποκτάνε εύκολα,να βουλιάζουν στο αργοδημοσιουπαλληλίκι ,στις ψεύτικες επιχορηγήσεις και χειραψίες για τα φλάς των παπαράτσι πλάι στον κάθε Γίγαντα Χρήστο στον κάθε Βιλι σε κάθε ολυμπιακή φλόγα ή να σε στέλνουν με την φίρμα τους να αγωνίζεσαι σε όλο το κόσμο.
Μα να ξέρεις ότι η κορυφή στον "Όλυμπο της ζωής" μας φίλε Χρήστο δέν γίνεται μόνο με λεφτά μα με...... τα δικά μας μυαλά, ποδάρια και χέρια.Σε θυμάμαι σάν τελείωνα την σχολή μου, καλοκαίρι πρίν πολλά χρόνια όταν η γενιά μας ήταν ξαπλωμένη στις καφετέριες που σπαταλούσε άσκοπα τον χρόνο .Σε συνάντησα εγω με την μοτοσικλέτα μου εσύ με τα πέδιλα θερινής προετοιμασίας ( εκείνα με τα ροδάκια) κάθιδρος ταλαιπωρημένος σε μία στροφή μετά το 15ο χλμ Φλώρινας Βίγλα να κανείς κατάβαση με 40 βαθμούς κελσίου και ντάλα ήλιο.Σε χαιρέτισα .Μέσα μου είπα ..."Νά κι ένας που ξέφυγε από τα μίζερα "δήθεν" καθιερωμένα της γενιάς μου... σίγουρα κάποτε θα ανεβεί πολύ ψηλά ..Σε παρακολουθούσα διακριτικά χρόνια τώρα..χειμερινοί ολυμπιακοί αγώνες...ατελείωτοι αγώνες, ταξίδια ,προπονήσεις ,ιδρώτας ,μετάλλια διακρίσεις ,αιματηρή προσπάθεια , καταβάσεις μέσα στην μοναξιά της χιονισμένης πίστας.. Σε είδα με τα κιάλια πέρσι σε ένα δασικό δρόμο στην Σκοπιά προς το Τρίβουνο να κάνεις ποδηλασία βουνού. Εγώ ήμουν σε ένα βραχώδες ύψωμα πάνω στον Σταυρό ..είπα μέσα μου .. «αυτός κάτι καλό ετοιμάζει» ..μετά από λίγο μπροστάρης ήσουν σε αγώνες ποδηλασίας στον ζωολογικό....άκουσα πέρσι που μάτωσες καθώς κατέβαινες από τον Όλυμπο...είπα μέσα μου «αυτός δέν το βάζει έτσι εύκολα κάτω» ..φέτος έκανες τον μαραθώνιο Φλώρινα-Ακρόπολη και μετά/....2ος στον μαραθώνιο Ολύμπου...ανέβηκες στο ¨Όλυμπο (Όλυμπος ,σύμβολο στη ζωή μου)....Φίλε Χρήστο τα λεφτά μπορεί να αγοράζουν χιονοπέδιλα στολές ταξίδια στην Ελβετία μπότες γάντια μπαστούνια Τα λεφτά όμως δέν μπορούν να αγοράσουν αυτό που νιώθεις κάθε φορά σάν φτάσεις εκεί στα "καζάνια" εκεί ψηλά στο Όλυμπο ....

Φίλε Χρήστο είσαι πρότυπο αθλητή σημειολογικά και κυριολεκτικά για την μικρή μου τοπική κοινωνία σε αυτό το «αλκατράζ των ονείρων μας». Τουλάχιστον εμείς προσπαθούμε να αντικρύσουν οι επόμενοι αυτά που εμείς μέσα στα κελιά μας στερούμαστε. Δυστυχώς εάν ζούσαμε κάπου αλλού ίσως σε άλλες εποχές σε άλλες πόλεις άγνωστοι ανάμεσα σε αγνώστους, ίσως να εκτιμούσαν κάποιοι «κύκλωπες υδροχόοι» (σαν το άγαλμα στο ποτάμι) τα οράματα, τις προσπάθειες μας , την αληθινή αξία που έχουμε για την ζωή μας .Ποτέ κάνένα παράσημο καμία επιβράβευση καμία αναγνώριση δέν έχει αξία εμπρός σε αυτό που πραγματικά αγαπάμε ...Εγώ ένας μοναχικός πεζοπόρος ορειβάτης στα γύρω βουνά ένας απλός εργάτης του λαού και όχι δυνάστης Εσύ πρωταθλητής ψηλά εκεί πάνω στο Όλυμπο το πρότυπο αθλητή που διδάσκει με την σιωπή και τους αγώνες του τους άλλους.....Αξία στην ζωή έχει το χνάρι που αφήνουμε πίσω στο χιόνι της σύντομης εν ζωή ορειβασίας μας κάνοντας σλάλομ στις δυσκολίες ..Είδα το ιστολόγιό σου ήταν μία ελάχιστη νότα από το μεγαλείο χρόνιων προσπαθειών σου.Λίγοι σήμερα το εκτιμάνε.Περισότερο «εκτιμάνε» άν κόβεις βόλτες με Πόρσε καγιέν ,αν έχεις τρελή δουλιά στο γραφείο που σου κληρόνόμησε ο μπαμπάκας ή που σε βόλεψε με χίλια ρουσφέτια σε κάποιο ισόγειο γραφείο του δημοσίου να ταλαιπωρείς τους πολίτες ή κάποιου πέτσινου γραφείου σε χρηματοπιστωτικό οργανισμό ,αν πάς κουστουμαρισμένος ξυρισμένος και περφουμαρισμένος στα σινιέ παλιομάγαζα γεμάτο ανθρώπινη μπόχα και καπνίλα..Πιότερο σε εκτιμάνε να είσαι ο κάποιος "ΔΗΘΕΝ στην κοινωνία", να κονομάς τρελά εις βάρος άλλων παρά να σε εκτιμήσουν για τα αμέτρητα ,αν είσαι γιός του τάδε μεγάλου γκαζοτενεκέ, παρά τα πρωταθλήματα και οι γιγαντιαίες σλάλομ καταβάσεις στην Βίγλα ή οι αναβάσεις στον ¨Όλυμπο της ζωή σου .Σε αυτό που αγαπάμε εκεί στο βουνό μπορεί να θυσιάζουμε πολλά από τον εαυτό η τον ελεύθερο χρόνο μας (όσο ελεύθερο χρόνο πλέον διαθέτουμε) απέχοντας πολλές φορές από την οικογένεια, την ησυχία η την ευζωία μας...Αλλά θα σου το πω αξίζει ο αγώνας η προσπάθεια η άφιξη στην κορυφή ή στο τερματισμό Αυτά έχουν αξία στην ζωή Χρήστο....όπως έγραφε ο ποιητής... "αξία έχει το ταξίδι για την μακρινή Ιθάκη "...για την υψηλότερη κορφή του Ολύμπου, για τον καλύτερο χρόνο, για την κατάκτηση της πραγματικής αξίας που δίνει νόημα στην ζωή μας....Σημασία έχει η προσπάθεια αλλα και εκείνο το ταπεινό δάφνινο στεφάνι που έδιναν οι αρχαίοι στην Ολυμπία και άς είναι απο φύλλα δρυός ή ελιάς και όχι απαραίτητα στεφάνι φύλλων χρυσού πολλών καρατίων.Πολλοί με τα λεφτά άλλων ξεκινήσανε μα ποτέ στην ζωή τους δέν τερματίσανε νικητές .Τα παρατήσανε ταπεινωμένοι πρίν καν ανεβούν τους πρόποδες του Ολύμπου. Όπως έχω ξαναπεί «Στις κορυφές του Ολύμπου δύο είδη μόνο ζούνε. Οι αετοί αλλά και οι σάυρες» (εύκολο θήραμα των πρώτων). Αξία στην ζωή έχει η προσπάθεια και σάν παλέψεις να ιδρώσεις, να ματώσεις,να πέσεις, να ξανασηκωθείς, να ανεβείς όλα τα υψόμετρα μέχρι να ξαποστάσεις στην κορυφή να πάρεις την βαθειά ανάσα ,να αγναντέψεις πόσο μικρός είναι ο κόσμος κάτω από τα κατάκοπα πόδια σου από εκεί απάνω. Τότε φίλε γίγαντα Χρήστο δέν έχεις ανάγκη να ανεβείς άλλη κορυφή ..¨Άσε τις άλλες τις χαμηλότερες για τα... ρυπογόνα Πόρσε καγιέν και άλλους άσχετους που ανεβαίνουν στην Βίγλα προκειμένου να φάνε τον αγλέορα ,να απολάυσουν τα τσίπουρα ,τις ρετσίνες ή τις ρετσινιές και τα σκουπίδια που αφήνουν ξωπίσω τους στην πορεία σάν φύγουν... .Εμείς σάν δύο παράλληλες ράγες μα με διαφορετικά "αθλήματα θα συνεχίσουμε την ορειβασία στην ζωή μας και όπου .....νυχτώσει"!


Όσο τους αραχτούς τεμπέληδες αθληταράδες ποτηρομάχους των..καφενείων σαν σε βλέπουν με την στολή του σκί η της ποδηλασίας στον πεζόδρομο μπορεί να αμφισβητούν να μας θεωρούν ακόμη και ....."γραφικούς" .Αυτοί μόνο για τα φλάς των παπαράτσι "αξίζουν" κλέβοντας λίγο απο την δόξα και την λάμψη που φωτοβολούν αθλητές σάν το κάθε Χρήστο.Μα εγώ (και πολλοί άλλοι) σάν σε αντικρίζω λέω μέσα μου .Νατος ο αληθινός πρωταθλητής στην ζωή του ...ο γίγαντας παλιός συμμαθητής μου ο Χρήστος άριστο πρότυπο για τους νέους και τους παλιούς της τοπικής παρακμάζουσας κοινωνίας μας ..
επίλογος
"Τα μεγαλύτερα πράγματα γίνονται πάντα στην σιωπή"
Παπαροκάδες Τρίκορφο Ναυπακτίας

επίλογος

"Τα μεγαλύτερα πράγματα γίνοντε πάντα στην σιωπή"

Παπαροκάδες Τρίκορφο Ναυπακτίας