Γράφει ο βουνίσιος ακτιβιστής Ξημερώματα, ώρα 6.30 πμ ,μισοσκόταδο.Η θερμοκρασία άγγιξε στην Φλώρινα τους μείον 14 βαθμούς Κελσίου. Ελάχιστα φώτα είχαν ανάψει την ώρα εκείνη στα παράθυρα των σπιτιών.Λίγοι πλέον ξεκινούσαν για την εργασία .Τα σχολεία ήσαν κλειστά όπως και κάποιες άλλες υπηρεσίες λόγω παγετού, ψύχους ή λόγω μίας διαρκούς σιωπηλής απεργίας. Ένα πέπλο χιονιού πάγου και πάχνης έχει σκεπάσει τα πάντα.Τα δένδρα κατεψυγμένα με τα κλαδιά τους μόλις άντεχαν το βάρος των χιονιών. Έβλεπα το πευκόδασος ,ένιωθα ότι έβλεπα ένα ετεροχρονισμένο Χριστουγεννιάτικο τοπίο , ένα μήνα μετα . Το κρύο πάγωνε την ανάσα τα χνώτα .Οι άκρες των δακτύλων κι αυτές παγωμένες πρίν μελανιάσουν απ το κρύο.Βάδιζα και ένιωθα ότι περπατούσα σε ένα απέραντο φυσικό ..ψυγειοκαταψύκτη.Ο παγωμένος αέρας πλημμύριζε τα πνευμόνια Στο πρωινό ραδιόφωνο άκουσα ανακοινώσεις για νέα χιονόπτωση απο Παρασκευή .Προσευχήθηκα "Βοήθα Παναγιά μου".Ο ήλιος ξεπρόβαλε για λίγο ανάμεσα στα κόκκινα σύννεφα , παρόλο που ήταν ζωσμένο το άρμα του στην ζεστή απόχρωση του κίτρινου Ήταν ένας ήλιος με κοφτερά δόντια . Απ τις καμινάδες των σπιτιών άχνιζε ο καπνός του πετρελαίου θέρμανσης μα κυρίως της θερμάστρας καυσοξύλων.Θυμηθήκαμε και τις ξυλόσομπες τις οποίες είχαμε λησμονίσει στην αποθήκη περασμένων εποχών. ¨Ηχοι απο σπιναρίσματα ελαστικών αυτοκινήτων που "έυρισκαν" σε πάγους. Ο πάγος ήταν τόσο συμπαγής όπου το χονδρό αλάτι το μόνο που είχε κατορθώσει ήταν να δημιουργήσει μικρές οπές στο σκληρό περίβλημα του Σάν να μήν έφτανε όλο το σκηνικό πάγωναν οι βρύσες η μία με την άλλη..Δρόμοι, σπίτια, τοπίο, σάν μία τεράστια βασιλόπιττα με την λευκή άχνη απο πάνω. Σάν αυτές που κόβουν εθιμοτυπικά πλέον διάφοροι ,σχεδόν οι ίδιοι και οι ίδιοι , στα κοσμικά τοπικών εφημερίδων. Οι διαβάτες εκείνη την ώρα ήσαν ελάχιστοι όπως και ελάχιστα ήσαν τα αυτοκίνητα με αναμένους του προβολείς ομίχλης παρέα με τα πρωινά ταξί στις πιάστες . Τα καταστήματα ήταν κλειστά . Που ν ανοίξουν χαράματα ; Ποιός άλλωστε να πάει με αυτήν την παγωνιά να..ψωνίσει ; Μόνο ο φούρνος της γειτονιάς πλημύριζε τον κρύο αέρα άρωμα ζεστού, φρεσκοψημένου άρτου . Τα φορτηγάκια των πλανόδιων στην δημοτική αγορά παρκαρισμένα περίμεναν να φωτίσει για να απλώσουν στους πάγκους το εμπόρευμα στους πελάτες της Τετάρτης. Τα λεωφορεία του Κτέλ αναχωρούσαν για τα πρώτα δρομολόγια τους .¨Ενα πατσατσίδιο και ένα καφενείο με ελάχιστους πρωινούς πελάτες. Αλλοι ξενυχτισμένοι μόλις που είχαν σχολάσει ,άλλοι αγουροξυπνημένοι πρίν πάνε στην δουλιά τους απολάμβαναν το πρωϊνό καφέ ή ψιλοκομμένο πατσά τους με αναμμένη την τηλεόραση στα πρωινάδικα νέα. Το βουνό στις αποχρώσεις του άσπρου παγωμένου χιονιού και του καστανόμαυρου των γυμνών δενδρων αγγάλιαζαν το σιβηρικό , αλπικό τοπίο της κατεψυγμένης Φλώρινας.Ο ήχος του Σακουλέβα γλύστραγε ανάμεσα απ την μουνταμάρα των πάγων. Η υγρασία τρύπαγε κάθε κύτταρο του σώματος σάν πρωινό εγερτήριο των αισθήσεων του διαβάτη. Στο βάθος ξεπρόβαλε ο κάμπος σάν μιά λίμνη.Μία εικόνα που θύμηζε τις στέπες της μακρινής Ρωσίας. Μέσα απο τα παράθυρα μίας εικονικής πραγματικότητας, απ τα θαμπά παράθυρα ενός υπερσιβηρικού ή ..όριαν εξπρές της ομόνυμης κινηματογραφικής ταινίας . Πλαισιωμένος βαδίζω παρέα με το παγωμένο σινιάκι , αραιωμένο σε ορισμένα σημεία. Σάν ένα αραχούφαντο πέπλο ημιστερεού χιονιού ανακατωμένο με το χιόνι , κάλυπτε τα πάντα στο κάμπο.Τα μόνα που ξεχώριζαν στον ορίζοντα ήταν οι παγωμένες κορμοστασιές ,οι κορυφές δενδροστοιχιών , τα καμπαναριά εκκλήσιών ,κάτι θαμπά φώτα στους αγροτικους μας δρόμους αλλά και ο Σταυρός του περιαστικου λόφου , η χιονισμένη ακρόπολη μας . Μακρύτερα ξεμύταγε η υψικάμινος ενός εργοστασίου το οποίο κι αυτό κάπου κάπου άχνιζε ίσως για να μήν σβήσει.¨Οπως έσβησε η αουτομοτρίς των 6.15 πμ που μας συνέδεε με τον υπόλοιπο κόσμο σε τούτο το σιβηρικό τοπίο . Πέρα απ τα υψώματα του Κλειδίου μόλις που διέκρινα΄ένα σύννεφο σάν "μανιτάρι" Ήταν ο καπνός απο ένα άλλο εργοστάσιο στο λεκανοπέδιο Αμυνταίου-Εοαρδαίας. Οι χιονοσκεπείς κορφές των υψηλών βουνών μας, του Βόρρα , του Βαρνούντα , του Βιτσίου .Τις περιεργαζόμουν , ένιωθα λές και ζούσα στα έπη του Ομήρου..."Κορυθαίολες , νεφελοσκεπείς"... έστεκαν σάν χιονισμένοι πύργοι επανω απ το κατεψυγμένο τοπίο. Ανηφόριζα την πλαγιά στο βουνό μου καθώς ξημέρωνε . Οι ήχοι της μίζας των αυτοκινήτων , τα πρώτα κορναρίσματα, τα ελάχιστα καλημέρα , τα σκυθρωπά πρόσωπα με την τσίμπλα στο μάτι, το θερμόμετρο ενός φαρμακείου που έδειχνε μείον 13 βαθμούς Κελσίου με προσγείωναν ψυχρά και απότομα στην πεζή καθημερινότητα μου. Η ημέρα άρχισε για τους περισσότερους κάπου μετά τις 8 με 9 πμ για να τελειώσει μόλις έπεφτε το σκοτάδι της νύχτας εδώ στην παγωμένη Φλώρινα.Παγωμένη ημέρα με κατεψυγμένη νύχτα έδιναν την σκυτάλη η μία στην άλλη. Άναρωτιόμουν.Άραγε γνωρίζουν όλοι οι άλλοι "περαχαραδριώτες" πώς βιώνουμε εμείς τούτο το σιβηρικό τοπίο ; όχι !Γιατί ποτέ δέν μπήκαν στο κόπο, ούτε καταδέχθηκαν, να μοιραστούμε μαζί τους πώς είναι να ζείς υπο σιβηρικές πολικές ή αλπικές θερμοκρασίες του επιπέδου μείον 14 έως μείον 30 βαθμούς κελσίου στην Φλώρινα της Μεσογειακής μας χώρας. Εκεί πέφτει 3 πόντους χιόνι και πανικός εγίνεται στα "κεντρικά δελτία". Θα χρειαστούνε σίγουρα "αντιψυκτικό λάδι" για να επιβιώσουν άν έρθουν στον ακρογωνιαίο (παγωμένο) λίθο ο οποίος στέκει σάν βράχος εδώ στην εσχατιά της πατρίδας. Μόνο εμείς οι Φλωρινιώτες ,ίσως και δυό τρείς άλλοι κάπου στην Δράμα ή στην ορεινή Ηπειρο, γνωρίζουμε πώς είναι να ζείς υπο τέτοιες συνθήκες υπο τέτοιες θερμοκρασίες, υπο τέτοιες ..."τιμές θέρμανσης". Και όποιος αντέξει, σάν τότε στα χρόνια επι Κατοχής .Το μόνο που λένε είναι ότι είμαστε "πρωταθλητές μαθημένοι σε παγετούς ή παγετώνες ( λές και είμαστε των..σπηλαίων) και μετά, ώς συνήθως μας ξεχνάνε. Κουράγιο αγαπητές και αγαπητοί μου .Χειμώνας είναι ίσως να περάσει .Εύχομαι χωρίς άλλες απώλειες , χωρίς άλλα κατάγματα ή θλάσεις χεριών,ποδιών ή αστραγάλων..
BOYNIΣΙΟΣ Blogger since 2008
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012
Σιβηρικό τοπίο - 14 βαθμούς κελσίου
Γράφει ο βουνίσιος ακτιβιστής Ξημερώματα, ώρα 6.30 πμ ,μισοσκόταδο.Η θερμοκρασία άγγιξε στην Φλώρινα τους μείον 14 βαθμούς Κελσίου. Ελάχιστα φώτα είχαν ανάψει την ώρα εκείνη στα παράθυρα των σπιτιών.Λίγοι πλέον ξεκινούσαν για την εργασία .Τα σχολεία ήσαν κλειστά όπως και κάποιες άλλες υπηρεσίες λόγω παγετού, ψύχους ή λόγω μίας διαρκούς σιωπηλής απεργίας. Ένα πέπλο χιονιού πάγου και πάχνης έχει σκεπάσει τα πάντα.Τα δένδρα κατεψυγμένα με τα κλαδιά τους μόλις άντεχαν το βάρος των χιονιών. Έβλεπα το πευκόδασος ,ένιωθα ότι έβλεπα ένα ετεροχρονισμένο Χριστουγεννιάτικο τοπίο , ένα μήνα μετα . Το κρύο πάγωνε την ανάσα τα χνώτα .Οι άκρες των δακτύλων κι αυτές παγωμένες πρίν μελανιάσουν απ το κρύο.Βάδιζα και ένιωθα ότι περπατούσα σε ένα απέραντο φυσικό ..ψυγειοκαταψύκτη.Ο παγωμένος αέρας πλημμύριζε τα πνευμόνια Στο πρωινό ραδιόφωνο άκουσα ανακοινώσεις για νέα χιονόπτωση απο Παρασκευή .Προσευχήθηκα "Βοήθα Παναγιά μου".Ο ήλιος ξεπρόβαλε για λίγο ανάμεσα στα κόκκινα σύννεφα , παρόλο που ήταν ζωσμένο το άρμα του στην ζεστή απόχρωση του κίτρινου Ήταν ένας ήλιος με κοφτερά δόντια . Απ τις καμινάδες των σπιτιών άχνιζε ο καπνός του πετρελαίου θέρμανσης μα κυρίως της θερμάστρας καυσοξύλων.Θυμηθήκαμε και τις ξυλόσομπες τις οποίες είχαμε λησμονίσει στην αποθήκη περασμένων εποχών. ¨Ηχοι απο σπιναρίσματα ελαστικών αυτοκινήτων που "έυρισκαν" σε πάγους. Ο πάγος ήταν τόσο συμπαγής όπου το χονδρό αλάτι το μόνο που είχε κατορθώσει ήταν να δημιουργήσει μικρές οπές στο σκληρό περίβλημα του Σάν να μήν έφτανε όλο το σκηνικό πάγωναν οι βρύσες η μία με την άλλη..Δρόμοι, σπίτια, τοπίο, σάν μία τεράστια βασιλόπιττα με την λευκή άχνη απο πάνω. Σάν αυτές που κόβουν εθιμοτυπικά πλέον διάφοροι ,σχεδόν οι ίδιοι και οι ίδιοι , στα κοσμικά τοπικών εφημερίδων. Οι διαβάτες εκείνη την ώρα ήσαν ελάχιστοι όπως και ελάχιστα ήσαν τα αυτοκίνητα με αναμένους του προβολείς ομίχλης παρέα με τα πρωινά ταξί στις πιάστες . Τα καταστήματα ήταν κλειστά . Που ν ανοίξουν χαράματα ; Ποιός άλλωστε να πάει με αυτήν την παγωνιά να..ψωνίσει ; Μόνο ο φούρνος της γειτονιάς πλημύριζε τον κρύο αέρα άρωμα ζεστού, φρεσκοψημένου άρτου . Τα φορτηγάκια των πλανόδιων στην δημοτική αγορά παρκαρισμένα περίμεναν να φωτίσει για να απλώσουν στους πάγκους το εμπόρευμα στους πελάτες της Τετάρτης. Τα λεωφορεία του Κτέλ αναχωρούσαν για τα πρώτα δρομολόγια τους .¨Ενα πατσατσίδιο και ένα καφενείο με ελάχιστους πρωινούς πελάτες. Αλλοι ξενυχτισμένοι μόλις που είχαν σχολάσει ,άλλοι αγουροξυπνημένοι πρίν πάνε στην δουλιά τους απολάμβαναν το πρωϊνό καφέ ή ψιλοκομμένο πατσά τους με αναμμένη την τηλεόραση στα πρωινάδικα νέα. Το βουνό στις αποχρώσεις του άσπρου παγωμένου χιονιού και του καστανόμαυρου των γυμνών δενδρων αγγάλιαζαν το σιβηρικό , αλπικό τοπίο της κατεψυγμένης Φλώρινας.Ο ήχος του Σακουλέβα γλύστραγε ανάμεσα απ την μουνταμάρα των πάγων. Η υγρασία τρύπαγε κάθε κύτταρο του σώματος σάν πρωινό εγερτήριο των αισθήσεων του διαβάτη. Στο βάθος ξεπρόβαλε ο κάμπος σάν μιά λίμνη.Μία εικόνα που θύμηζε τις στέπες της μακρινής Ρωσίας. Μέσα απο τα παράθυρα μίας εικονικής πραγματικότητας, απ τα θαμπά παράθυρα ενός υπερσιβηρικού ή ..όριαν εξπρές της ομόνυμης κινηματογραφικής ταινίας . Πλαισιωμένος βαδίζω παρέα με το παγωμένο σινιάκι , αραιωμένο σε ορισμένα σημεία. Σάν ένα αραχούφαντο πέπλο ημιστερεού χιονιού ανακατωμένο με το χιόνι , κάλυπτε τα πάντα στο κάμπο.Τα μόνα που ξεχώριζαν στον ορίζοντα ήταν οι παγωμένες κορμοστασιές ,οι κορυφές δενδροστοιχιών , τα καμπαναριά εκκλήσιών ,κάτι θαμπά φώτα στους αγροτικους μας δρόμους αλλά και ο Σταυρός του περιαστικου λόφου , η χιονισμένη ακρόπολη μας . Μακρύτερα ξεμύταγε η υψικάμινος ενός εργοστασίου το οποίο κι αυτό κάπου κάπου άχνιζε ίσως για να μήν σβήσει.¨Οπως έσβησε η αουτομοτρίς των 6.15 πμ που μας συνέδεε με τον υπόλοιπο κόσμο σε τούτο το σιβηρικό τοπίο . Πέρα απ τα υψώματα του Κλειδίου μόλις που διέκρινα΄ένα σύννεφο σάν "μανιτάρι" Ήταν ο καπνός απο ένα άλλο εργοστάσιο στο λεκανοπέδιο Αμυνταίου-Εοαρδαίας. Οι χιονοσκεπείς κορφές των υψηλών βουνών μας, του Βόρρα , του Βαρνούντα , του Βιτσίου .Τις περιεργαζόμουν , ένιωθα λές και ζούσα στα έπη του Ομήρου..."Κορυθαίολες , νεφελοσκεπείς"... έστεκαν σάν χιονισμένοι πύργοι επανω απ το κατεψυγμένο τοπίο. Ανηφόριζα την πλαγιά στο βουνό μου καθώς ξημέρωνε . Οι ήχοι της μίζας των αυτοκινήτων , τα πρώτα κορναρίσματα, τα ελάχιστα καλημέρα , τα σκυθρωπά πρόσωπα με την τσίμπλα στο μάτι, το θερμόμετρο ενός φαρμακείου που έδειχνε μείον 13 βαθμούς Κελσίου με προσγείωναν ψυχρά και απότομα στην πεζή καθημερινότητα μου. Η ημέρα άρχισε για τους περισσότερους κάπου μετά τις 8 με 9 πμ για να τελειώσει μόλις έπεφτε το σκοτάδι της νύχτας εδώ στην παγωμένη Φλώρινα.Παγωμένη ημέρα με κατεψυγμένη νύχτα έδιναν την σκυτάλη η μία στην άλλη. Άναρωτιόμουν.Άραγε γνωρίζουν όλοι οι άλλοι "περαχαραδριώτες" πώς βιώνουμε εμείς τούτο το σιβηρικό τοπίο ; όχι !Γιατί ποτέ δέν μπήκαν στο κόπο, ούτε καταδέχθηκαν, να μοιραστούμε μαζί τους πώς είναι να ζείς υπο σιβηρικές πολικές ή αλπικές θερμοκρασίες του επιπέδου μείον 14 έως μείον 30 βαθμούς κελσίου στην Φλώρινα της Μεσογειακής μας χώρας. Εκεί πέφτει 3 πόντους χιόνι και πανικός εγίνεται στα "κεντρικά δελτία". Θα χρειαστούνε σίγουρα "αντιψυκτικό λάδι" για να επιβιώσουν άν έρθουν στον ακρογωνιαίο (παγωμένο) λίθο ο οποίος στέκει σάν βράχος εδώ στην εσχατιά της πατρίδας. Μόνο εμείς οι Φλωρινιώτες ,ίσως και δυό τρείς άλλοι κάπου στην Δράμα ή στην ορεινή Ηπειρο, γνωρίζουμε πώς είναι να ζείς υπο τέτοιες συνθήκες υπο τέτοιες θερμοκρασίες, υπο τέτοιες ..."τιμές θέρμανσης". Και όποιος αντέξει, σάν τότε στα χρόνια επι Κατοχής .Το μόνο που λένε είναι ότι είμαστε "πρωταθλητές μαθημένοι σε παγετούς ή παγετώνες ( λές και είμαστε των..σπηλαίων) και μετά, ώς συνήθως μας ξεχνάνε. Κουράγιο αγαπητές και αγαπητοί μου .Χειμώνας είναι ίσως να περάσει .Εύχομαι χωρίς άλλες απώλειες , χωρίς άλλα κατάγματα ή θλάσεις χεριών,ποδιών ή αστραγάλων..
