Τα πρώτα μελαγχολικά σημάδια έκαναν δειλά δειλά την εμφάνιση τους στην πόλη. Περνούσα τ απόγευμα απο την πιάτσα των ταξιτζήδων στο κτέλ .Οι δενδροστοιχίες του΄νέου πάρκου μου θύμησαν ότι διανύουμε το πέρας του Σεπτεμβρίου ΄. Όι κιτρινισμένες φυλλωσιές στις ακακίες αντικατέστησαν το ζωηρό πράσινο των περασμένων εποχών. που χάριζαν στους διαβάτες την δροσερή σκιά τους.
Η φθορά της φύσης εμφανής. Στίς πινελιές του δάσους Στα φύλλα των δένδρων. Στα ξεραμμένα φύλλα των βουνίσιων μονοπατιών. Στις βροχορανίδες , στα νερά των δρόμων, στους περίεργους σχηματισμούς νεφών κατα την διάρκεια του απόβροχου. Στις μουσκεμένες κεραμοσκεπές, στα σπίτια, στους έρημους δρόμους , στις άδειες πλατείες, στα σκυθρωπά πρόσωπα που βιαστικά διασχίζουν τους υγρούς δρόμους . Στις δασωμένες πλαγιές του βουνού. Στα μώβ χαλιά αγριοκυκλάμινων.Στους μυριάδες καρπούς βελανιδιών που ρίπτουν απο τα κλαδία τους. Στις ανήσυχες φωνές του πουλιών στο δάσος. Στις παραλλαγές του κίτρινου, του πορτοκαλί του καφές στα δένδρα. Στα νεκρά φύλλα που αποχωρίζουν τα κλαδια,τα δένδρα, παρασυρόμενα απο το υγρό αγέρι του βουνού.Στήν νύχτα που ροκανίζει τις ώρες τις ημέρας. Στον ήλιο που χάνεται πίσω απο τα γκρίζα σύννεφα. Στις νεφελοσκεπείς κορυφές του Βαρνούντα,της Τάιμας, του Βιτσίου , του λόφου που αγγαλιάζει την χαράδρα...
Αλλαγή εποχής φάσις δεύτερη.
Η μελαγχολική εικόνα του βουνού δίνει την σκυτάλη στην ζεστασιά , στην θαλμπωρή του σπιτιού Αυτής της φύσης που βάζει το μελαγχολικό μανδύα των κιτρινοκαφέ αποχρώσεων Αυτής της πόλης που την πλακώνει το σινιάκι. Αυτής της πόλης που αναμένει το χιόνι.Αυτών των ανθρώπων που συμβιώνουν μαζί με το κρύο, την βροχή, το παγετό και το χιόνι.
Η μελαγχολική εικόνα του βουνού δίνει την σκυτάλη στην ζεστασιά , στην θαλμπωρή του σπιτιού Αυτής της φύσης που βάζει το μελαγχολικό μανδύα των κιτρινοκαφέ αποχρώσεων Αυτής της πόλης που την πλακώνει το σινιάκι. Αυτής της πόλης που αναμένει το χιόνι.Αυτών των ανθρώπων που συμβιώνουν μαζί με το κρύο, την βροχή, το παγετό και το χιόνι.
Λεζάντα ¨Κατηφορίζοντας φθινόπωρο απο την Βίγλα"
