Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Ταξιδι με το εξπρές του μεσονυχτίου


Διήγημα από Λάζος ο βουνίσιος

Φοιτητούπολη. Συχνά έρχεται στο μυαλό μου κάθε Σεπτέμβριο η πόλη όπου φοίτησα για 4 χρόνια .Η πόλη απ όπου πήρα το πτυχίο ώστε να συνεχίσω την μετέπειτα ζωή μου. Η πόλη όπου έσβησα τις εφηβικές ανησυχίες και την μιζέρια όπου ζούσα. Είναι θαρρώ ώρες ώρες η «δεύτερη μου πατρίδα» καθώς εκεί γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου. Από εκεί μαζί ξεκινήσαμε να μοιραζόμαστε το δρομολόγιο μεταξύ της φοιτητούπολης και των βουνών μου. Κάπου στην μέση ενός απέραντου κάμπου όπου ο ποταμός και τα χρυσοστόλιστα χωράφια είναι τα όρια της. Τα βουνά παραπέρα τα τείχη της. ..
Ένα πρωϊνό στην κεντρική της πλατεία ξεφύλλιζα τις σελίδες μίας τοπικής εφημερίδας . Ανάμεσα στις σελίδες των επιτυχόντων στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στις..μικρές αγγελίες περιεργαζόμουν την επικαιρότητα της. Οι μικρές αγγελίες , ειδικά τα «ενοικιαστήρια για φοιτητές» στην κυριολεξία είχαν κατακλύσει τις τρείς τελευταίες σελίδες της .Γινόταν ο «χαμός» στην κυριολεξία . Φοιτητούπολη βλέπεις «όνομα και πράγμα» είχε όλες τις προϋποθέσεις να υποδεχθεί τα όνειρα και τις ελπίδες μεγάλου όγκου νεοεισερχόμενων φοιτητών στις αγκαλιές της.
Ξεκολλάω το βλέμμα μου από την εφημερίδα .Εμπρός μου η κεντρική πλατεία γεμάτη από νέα παιδιά , μαθητές, φοιτητές και μία ..πορεία σπουδαστών . Παιδιά τα οποία μόλις είχαν επιστρέψει από τις τελευταίες ανέμελες εφηβικές διακοπές τους «προσγειώνονταν» στην πεζή πραγματικότητα .Δίπλα μου κάθεται ένας φοιτητής με τους γονείς του οι οποίοι έψαχναν ένα φοιτητικό δωμάτιο μέσα από τις αγγελίες της εφημερίδας. Άκουγα ακουσίως τις συζητήσεις τους και νοερά ταξίδεψα πίσω στον χρόνο ...;.
¨Ηταν και τότε Σεπτέμβριος των 80s .Δευτέρα προς Τρίτη ξημερώματα με την νυχτερινή αμαξοστοιχία κατέφθανα για πρώτη φορά στην φοιτητούπολη. Με εφόδια ένα σακίδιο στην πλάτη των προηγούμενων διακοπών , ένα μπουκάλι νερό, , δύο ψωμάκια με τυρί , μία αλλαξιά ρούχα και μερικά χρήματα που μου είχαν δώσει οι γονείς μου. ¨Αφιξη γύρω στις 2 μ3 τα ξημερώματα νυσταγμένος στον σιδηροδρομικό σταθμό Η πρώτη εικόνα που αντίκρυσα ήταν κάτι ξενύχτηδες ταριφάδες ταξιτζήδες , δύο πατσατζίδικα και ένα παλιό ξενοδοχείο. P9030177.JPGΕμπρός μου ορθώνονταν μία τεράστια τσιμεντούπολη . ¨Διαισθανόμουν ότι ξεκίναγα ένα μακρινό μονοπάτι άγνωστο μέχρι εκείνη την στιγμή. Αποφάσισα να μην πάρω ταξί αλλά να περπατήσω με το σακίδιο στην πλάτη μέχρι να βρώ ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Κυρίως για να την γνωρίσω την άγνωστη πόλη. Θυμάμαι μία λεωφόρο γεμάτη φανταχτερές βιτρίνες , επιγραφές , γεμάτη εμπορικά καταστήματα, βουητό στους δρόμους .¨Εφτασα για μία στιγμή σε μία από τις πολλές πλατείες της. Άπνοια και τρομερή ζέστη επικρατούσε. Κάθισα σε ένα παγκάκι. Κοιτούσα τις πολυόροφοες οικοδομές και κτήρια στην περίμετρο της πλατείας ...; έμοιαζαν σαν γιγαντιαία τσιμεντένια τείχη στα λιγοστά πλατάνια και άλλα δένδρα της πλατείας με το συντριβάνι στην μέση. Ένιωθα σαν ..ναυαγισμένος λέγοντας μέσα μου «Πού βρέθηκα? ¨»Αφησα πίσω μου πελώρια βουνά , πανέμορφες λίμνες και βρέθηκα σε μία άγνωστη πόλη περικυκλωμένος από τεράστια τσιμεντένια άψυχα κτήρια να με κοιτάνε.
Η ώρα περνούσε μπήκα σε ένα φθηνό ξενοδοχείο , στο δωμάτιο αριθμός 3. Ξαπόστασα πίνοντας λίγο νερό . Έφαγα λαίμαργα τα ψωμάκια με τυρί που μου είχε ετοιμάσει η μητέρα μου πρίν αλφαδιαστώ για ύπνο σε ένα κρεβάτι που έτριζε.Στο δίπλα δωμάτιο ακούγονταν αγκομαχητά ενός «ζευγαριού της νύχτας» το οποίο έκαμνε ...;έρωτα. Ακούγονταν κάτι μουγκανητά, κάτι παθιασμένοι ήχοι λές και γινόταν δίπλαP9020101.JPG τίποτα ...;κτηνοβασίες. Ερωτευμένοι? Αγοραίος έρωτας? ¨Αστα να πάνε ...;δεν γνώριζα πάντως επι μισή ώρα οι ήχοι αυτοί ας πούμε με «νανούριζαν» μέχρι να με πιάσει ο ύπνος.
Την επομένη 11 το πρωί ,σχεδόν μεσημέρι, άρχισε το «τρέξιμο» της εγγραφής μου στην σχολή. Πήρα αναγκαστικά γιατί βιαζόμουν ένα ταξί διότι δεν γνώριζα ούτε καν που «έπεφτε» η στάση των φοιτητικών αστικών λεωφορείων .Ο ταξιτζής σαν έμαθε ότι ήμουν πρωτοετής στην σχολή μου είχε πεί εκείνο το αμίμητο ότι «όλοι όσοι περνούν στην σχολή σου, την ...;βγάζουν ζάχαρη μεγάλε» ( τα 8 / 10 της σχολής ήσαν βλέπεις όλες κοπέλες )Στην διαπασών τα μακρόσυρτα βαρέως τύπου άσματα και αμανέδες στο ραδιοκασσετόφωνο του ταξί ...;.
Στον ορίζοντα ξεπρόβαλαν τα κτήρια της πολυπόθητης σχολής μου . Περισσότερο με ..εργοστάσια έμοιαζαν από αρχιτεκτονικής αισθητικής απόψεως παρά με σχολεία .Τέλος πάντων μπαίνω και αντικρίζω διάδρομους γεμάτους κομματικές αφίσες και «τραπεζάκια» φοιτητικών παρατάξεων , φοιτητές σαν τις αγέλες να πηγαινοέρχονται δεξιά και αριστερά . ΣεP9030144.JPG ένα στενό διάδρομο είχαν πεταμένα στα θρανία κάτι χαρτιά εγγραφής τα οποία έπρεπε να συμπληρώσω , Ρωτώντας και μαθαίνοντας συμπλήρωσα περι τα..10 με 15 χαρτιά στα οποία υπήρχαν κάτι απίθανες ερωτήσεις . Μέχρι και εάν μικρός είχα περάσει όλες τις παιδικές ασθένειες , παρωτίτιδα ή μαγουλάδες ...;Θυμάμαι και κάτι ...;υπερπροστατευόμενα παιδιά τα οποία μαζί με τις μαμάδες τους είχαν έρθει για εγγραφή στην σχολή ή για να βρούνε κανα δωμάτιο να ενοικιάσουνε. Τις περισσότερο ευκατάστατες οικονομικά της είχαν προαγοράσει οι γονείς τους το δωμάτιο απαλλάσσοντας αυτές από την ενοχλητική παρουσία του ιδιοκτήτη κάθε μήνα για τα νοίκια ή απλά «επενδύοντας διπλά» στο μέλλον των παιδιών τους. Τότε κομματάκι ζήλευα αλλά τώρα που ωρίμασαν τα χρόνια δεν ζηλεύω καθόλου ...;
Εκεί γνώρισα φτωχόπαιδα από αγροτικές οικογένειες ή οικογένειες μεροκαματιάρηδων όπως τον Γιάννη απ τα Γιαννιτσά, τον Χρήστο ,τον Παναγί απ το Ναύπλιο, τον Μήτσο απ τα P9020099.JPGΕξαμίλια της Κορίνθου, τον Γιάννη το Πέραμα κ.α. που δεν θυμάμαι τα ονόματα τους.. ¨Ησαν οι πρώτες φοιτητοπαρέες , όλα πολύ καλά παιδιά, μέχρι που πήραμε μαζί το πτυχίο και χωρίσαν για πάντα οι τύχες μας μα μας ένωσε μία σιωπηλή μακρινή φιλία .Λίγο αργότερα συνάντησα τον έρωτα της ζωής μου στο αμφιθέατρο της σχόλης με μία φοιτητική τσάντα στο ώμο της όπου για αρχή ανταλλάσαμε ερωτικά ραβασάκια ...; ...;
Στην φοιτητούπολη μετά άρχισε ο «δεύτερος γύρος» , να βρώ ένα σπίτι κάπου να μείνω .Στην τοπική εφημερίδα αλλα και στα ενοικιαστήρια στους δρόμους η ανεύρεση ενός στοιχειώδους δωματίου με λουτροκαμπινέ αποτελούσε μαραθώνιο την εποχή εκείνη. Από τα δέκα τα εννιά δωμάτια παραδόξως είχαν «καπαρωθεί» από άλλους πρωτοετείς φοιτητές. Γνώριζα έναν ντόπιο απ τις θερινές διακοπές στον Πλαταμώνα .Με βοήθησε δεν λέω μα κP9030178.JPGι εκείνα είχαν ενοικιαστεί τις προηγούμενες 24 ώρες. Κάθε μέρα που περνούσε λιγόστευαν τα χρήματα των γονιών μου στο ψάξιμο αλλά και στο ξενοδοχείο . Μέχρι που μπήκα σε μία στοά κάπου στο κέντρο της φοιτητούπολης .Υπήρχε ένας μεσίτης ( καλός άνθρωπος δεν λέω δραχμή τότεδεν μου πήρε) λέγοντας μου ...; «έχω ένα δωμάτιο τελευταίο μα πολύ φοβάμαι δεν σου κάνει». Του απαντώ « και καλύβα να είναι θα μείνω». Πέρασε μισή ώρα μετά το σχετικό τηλεφώνημα ώσπου ήρθε ένας νεαρός κοντα στην ηληκία μου, Λύκειο πήγαινε ή είχε τελειώσει ήθελε λέει να περάσει στα ΣΜΥ να γίνει υπαξιωματικός στον στρατό αλλά μάλλον έγινε ...; δημοσιογράφος σε τοπική εφημερίδα
.
Με πήγε λοιπόν στο πέρα μαχαλά , κάπου στην άλλη άκρη της πόλης μετα μία πολύ P9020104.JPGχαρακτηριστική γέφυρα κάτω από ένα μεγάλο ρολόι με μία εκκλησιά. ¨Ήσυχη λαϊκή συνοικία χωρίς φασαρία ...;Αντικρίζω ένα μαγαζί και ένα όμορφο εξώστη από πάνω. ¨Όταν ρώτησα που είναι το δωμάτιο, διστακτικά με τον πατέρα του με οδήγησαν σε μία σκοτεινή σκάλα .¨Ήταν ένα υπόγειο δωμάτιο με κοινόχρηστη τουαλέτα και ντουζιέρα. Δίπλα έμενε ένας οικοδόμος λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία Ανοίγω την ξύλινη πόρτα και το περιεργάζομαι. Μέσα υπήρχαν μία λάμπα, ένας διακόπτης φωτισμού., μία καρέκλα και ένα ξύλινο παλιό τραπέζι. Στα δυό πέμπτα περίπου του φρεσκοβαμμένου τοίχου υπήρχε ένα παραλληλόγραμμο παραθύρι σαν.. φεγγύτης μόλις λίγα εκατοστά απ το έδαφος της πίσω ανθοστόλιστης αυλίτσας. Πόσο το ενοίκιο ? ρωτάω ...;Δώδεκα χιλιάδες δραχμαί ( κοντά στα 40 ευρώ μηνιαίως )μαζί το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό που θα καταναλώνεις. Δεν είχα άλλη επιλογή αλλά χρήματα αλλά ούτε περισσότερες ευκαιρίες. Χωρίς δεύτερη σκέψη το «καπάρωσα».
Τότε ακριβώς ένιωσα στην κυριολεξία ότι άρχιζα τις σπουδές, ξεκίναγα την ζωή μου κάτω «από το μηδέν» , κάτω από το έδαφος midnight express.JPGστο υπόγειο εκείνο . Τότε έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου κάποτε να φτάσω ψηλότερα με πείσμα , με διάβασμα, με κόπο και ιδρώτα μονάχος . Ποτέ δεν προσκάλεσα τους γονείς μου όσο έμενα στο υπόγειο, να έρθουν να με δούνε παρά την επιθυμία τους,για να μην τους στεναχωρήσω .Αρκετά βάσανα είχαμε εκείνο τον καιρό ...;Από εκεί μέσα ξεκίνησαν οι σπουδές ο δε φούρνος μάλλον ικαζω ότι συνεχίζει να λειτουργεί ...;έμειναν μόνο οι αναμνήσεις.
Κλείνω την πόρτα στο παρελθόν συνεχίζω το ταξίδι στο μέλλον εδώ από τα βουνά μου. Κι όμως ακόμη αντηχεί ο ήχος., εκείνος ο περίεργος ήχος από το εξπρές του μεσονυχτίου που άκουγα τις νύχτες στο υπόγειο φοιτητικό δωμάτιο εκείνο.. Δίπλα μου ο φοιτητής με τους γονείς του είχαν φύγει. Στο βάθος ξεπροβάλει ο έρωτας της ζωής μου με μία γυναικεία άσπρη τσάντα στον ώμο .Φαντάζει σαν την πρώτη φορά όταν γνωριστήκαμε , κρατούσε την φοιτητική τσάντα στον ώμο, όπως τότε ...;
.
Κάπως έτσι θυμάμαι το ξεκίνημα της φοιτητικής και όχι μόνο ζωής μου. Τα χρόνια κύλησαν από τότε ώσπου στέκομαι στην ίδια πλατεία, στο ίδιο παγκάκι , στην ίδια φοιτητούπολη αναπολώντας νοσταλγικά όλη την διαδρομή στο μοναχικό μου μονοπάτι. Έμειναν οι P9030105.JPGαναμνήσεις αλλά και οι εμπειρίες αρχής γεννωμένης από το υπόγειο εκείνο για να μου θυμίζουν δύο πράγματα ...;
¨Ότι κατακτιέται τίμια στην ζωή κατακτιέται με κόπους, στερήσεις με ιδρώτα. ¨Οσο ψηλά ή χαμηλότερα «φτερουγίζεις» σήμερα ποτέ μην ξεχνάς την αφετηρία απ όπου ξεκίνησες κι έφτασες να γίνεις αυτό που είσαι σήμερα. ¨Οσο μεγάλο όσο μικρό κι εάν είναι