"Στον πατέρα μου οφείλω το Ζήν,
στον δάσκαλο μου οφείλω το Ευ Ζην"
στον δάσκαλο μου οφείλω το Ευ Ζην"
Έφυγε απο κοντά μας ό Ηλίας.Έφυγε μία "χαρακτηριστική φυσιογνωμία της Φλώρινας" , όπως χαρακτηριστικά μου είπαν ακόμη και άνθρωποι που δέν τα "είχαν καλά" μαζί του. Ποτέ δέν τον προσφωνούσα "Θείο¨.Ο Ηλίας ήταν ο "μεγάλος αδερφός" ο οποίος μου συμπαραστεκόταν σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου απο μικρή ηληκία.Ήταν ένας μεγάλος φίλος που μοιραζόμασταν χαρές και λύπες. Με μάλωνε συχνά αλλα και με συμβούλευε συμπληρώνοντας τον αδερφό του, τον αγαπημένο πατέρα μου.
Ήταν αυτός που με "έμπασε στο πανεπιστήμιο της ζωής" ( όπως χαρακτηριστηκά μου έλεγε ) σάν εργαζόμουν σερβιτόρος ένα καλοκάιρι στην καφετέρια.Στην μία απο τις πρώτες καφετερίες στην κεντρική πλατεία της πόλης .Πολλοί "σπούδασαν την σχολή του Ηλία". Άλλοι απο εκεί ξεκίνησαν , ερωτεύθηκαν , μοιράσθηκαν τα προβλήματα , διακρίθηκαν , έγιναν γνωστά πρόσωπα , γίναν ακόμη και βουλευτές της Φλώρινας. Άλλοι χαθήκαν,τον ξεχάσαν, όμως μείναμε σχεδόν όλοι μέχρι τελευταία στιγμή στο πλευρό του. Ακούραστος νύχτα και μέρα τον θυμάμαι που καθόταν με το τσιγάρο στο χέρι σε ένα σκαμπό να συζητάει με φίλους στο αμερικάνικο, μετα στο μόντεσπορτ,μετά στο θρυλικό μικρό καφέ,αργότερα κονέ, άσυλο , σημερινό λίμπερτι
. Πάντα μου κρατούσε μία ¨απόσταση¨σοβαρότητας αλλα και συνάμα φιλίας (πέραν απο την συγγένεια που είχαμε). Απρόβλεπτος δυναμικός μα διορατικός συνάμα σε ότι έκαμνε ή πίστευε, τόσο στην προσωπική όσο και στην πολιτική παρουσία εκεί στην πλατεία. Μαχητικός, υπερήφανος στα πιστεύω ,στίς ιδέες του ήταν. Είχε , για όσους τον γνωρίζαν πολύ καλά, μία ευαίσθητη καρδιά καλά κρυμμένη στο σκληρό περίβλημα της λογικής του. Το απέδειξε η ζωή του στην πράξη. ¨Ηταν παράδειγμα γιού πρός την μητέρα , την κυρία Θωμαί . Δέν τις χαλνούσε κανένα χατήρι, την φρόντιζε ,την αγαπούσε.Θυμάμαι κάθε στάδιο της ζωής του όπου στο πλάι του στεκόταν ακλόνητη η παρουσία της συζύγου του, Ελευθερίας αλλά και των παιδιών του , ο Τραιανός και ο Γιώργος. Συμπαραστεκόταν στους φίλους , στους γνωστούς ,δέν τους ξεχνούσε όταν είχαν πραγματική ανάγκη και δέν είχαν απο πουθενά βοήθεια.¨Ηταν αληθινός αγωνιστής.
Η γαλανόλευκη σημαία ήταν πάνω απο όλα , πάντα υψωμένη στην ψυχή, στην καρδιά και στο μυαλό του.Έκρυβε κατα βάθος μία σπάνια αρετή για τους σημερινούς που ακούει στην φράση " υπέρμετρη αγάπη για την πατρίδα", φιλοπατρία . Έλληνας περήφανος αγωνιζόταν ακόμη και ολομόναχος εδώ στην εσχατιά της Ελλάδας για αυτή την "Μεγάλη Ιδέα" , την πατρίδα ,την Ελλάδα ξεπερνώντας εσκεμένα και στερεότυπα της κάθε εποχής που προσερνούσε παγερά και αδιάφορα.Αρχιεπίσκοπος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πολιτικοί, στρατιωτικοι, φοιτητές, απλοί πολίτες σάν ερχόντουσαν στην Φλώρινα , ο Ηλίας εκεί κατέθετε με το δικό του μοναδικό τρόπο, το πατριωτικό παρών.
Προσωπικα άν και ήμουν αδιάφορος με την πολιτική ,"αντιδραστικό στοιχείο" απ μικρή ηληκία, η δυναμική παρουσία του Ηλία με ακολουθούσε , με ακολουθεί και τώρα. ¨Ηταν τότε μεταξύ 2001 με 2003 , αυτός με τον Καρατζαφέρη που μου φανέρωσαν πράγματα που δέν γνώριζα , δέν ιχνηλατούσα, ούτε φανταζόμουν ."Πολλά και πολλοί" στην πορεία μεσολάβησαν .Και τι δέν θυμάμαι; Αρκετοί προσπάθησαν , αλλά ποτέ δέν κατάφεραν να αλλάξουν αυτά για τα οποία ξαναθυμήθηκα την "Σχολή" σου Ηλία. Το τελευταίο που ανταλλάξαμε ήταν μία ασήμαντη κουβέντα ! .Χάρηκα έτσι όπως είχε αντιδράσει , γιατί κατάλαβα ότι ποτέ δέν είχε αλλάξει , απο τότε που τον θυμάμαι στο ¨μικρό καφέ¨, γι αυτά που πίστευε ο μαχητής στην πάλη των ιδεών, Ηλίας.
12η Φερβουαρίου 2011 ήταν που καθάριζα το μνημείο πεσόντων ηρώων στο ύψωμα 1033 όταν άκουσα τον συναγερμό του ασθενοφόρου. Κατέβηκα απο ένστικτο και σε αντίκρυσα Ηλία τυλιγμένο μέσα στην γαλανόλευκη ελληνική σημαία. Απρόβλεπτος όπως πάντα έφυγες απο κοντά μας χωρίς καμία προειδοποίηση , χωρίς καμιά κουβέντα . Η μεγάλη καρδιά σου δέν άντεξε. Ηλία μας έφυγες πάρα πολύ νωρίς είπα. ¨Αν δάκρυσα , δάκρυσα απο συγκίνηση και υπερηφάνεια για εσένα. Θα σε θυμόμαστε , θα σε τιμάμε για πάντα τούτη την "σημαδιακή" ημέρα. Γιατί θα ζείς για πάντα στην σκέψη μας.Ο Θεός να σε έχει στο πλευρό Του....
ΛΑΖΟΣ Ο ΒΟΥΝΙΣΙΟΣ
