Ο πολιτισμός και η ποιότητα ζωής δεν χαρακτηρίζεται
απαραίτητα από αφηρημένες θεωρητικού περιεχομένου έννοιες αλλά και από απλές,
μικρές , καθημερινές πράξεις . παρεμβάσεις ή ενέργειες των ανθρώπων σε σχέση με
το περιβάλλον όπου ζούν.
Αυτά σκεφτόμουν σήμερα καθώς περιπλανιόμουν στο παλιό
αλσύλλιο της «κάτω μπουάτ» σημερινό αναψυκτήριο «σταθμός» .Κάποτε πρίν όχι
πολλά χρόνια κάτω από τα δένδρα εκείνα παίζαμε και απολαμβάναμε την δροσερή
σκιά τους. Κατηφορίζαμε με τα ποδήλατα να παίξουμε ποδόσφαιρο σε ένα χωράφι του
αλσυλλίου αυτού πλάι από ένα δάσος με λεύκες. Στην θέση του χωραφιού αυτού
σήμερα υπάρχουν ένα γήπεδο καλαθοσφαίρισης και νεόκτιστες οικοδομικές
κατασκευές που εξαφάνισαν το δάσος με τις λεύκες, το χωράφι και μέρος του
αλσυλλίου. Δυστυχώς το πανέμορφο αυτό αστικό δάσος λίγα βήματα από το κέντρο της
πόλης παρουσιάζει όπως και άλλα σημεία εικόνα εγκατάλειψης , αδιαφορίας και
αυθαιρεσιών. Πρόσφατο τραγικό συμβάν ( το διάβασα σε τοπικό μπλόγκ) το
αυθαίρετο ξερίζωμα ενός δένδρου προκειμένου να περάσει ένα τρακτέρ και να
ξεφορτώσει υλικά από την καρότσα του!. Αρκετά τετραγωνικά εμβαδού του αλσυλλίου
έχει μετατραπεί σε αυθαίρετο πάρκινγκ αυτοκινήτων –χωματόδρομο. Πίσω από το
αναψυκτήριο κάποιος ασυνείδητος πέταξε τα μπάζα και τα σκουπίδια του. Ανάμεσα
σε μία συστάδα ακακιών , επι χρόνια, υπάρχει «σταθμευμένο» ένα κοντέινερ
αγνώστου περιεχομένου – αγνώστου ιδιοκτήτη που το ξεφόρτωσε εκεί. Παραπέρα η
παιδική χαρά με αμμοχάλικο στο έδαφος αντί ειδικού τάπητα όπως εκείνου στην
αντίστοιχη παιδική χαρά στο νέο πάρκο. Τα βράδια η περιοχή βυθίζεται στα
σκοτάδια και ύποπτα άτομα κυκλοφορούν σε αυτή. Παρακάτω η «οδός» σε εισαγωγικά
διότι περι χωματόδρομου επρόκειτω .Η οδός Ευρυδίκης με το ιστορικότατο όνομα,
το χειμώνα μετατρέπεται σε βούρκο γεμάτο λακκούβες νερού και το καλοκαίρι «προσφέρει»
άφθονα σύννεφα σκόνης που εισπνέουν οι περίοικοι και οι επισκέπτες στο
αναψυκτήριο – παιδική χαρά. Απο την οικονομική εφορία αρχίζει άλλος χωματόδρομος
που καταλήγει στο χωμάτινο υπαίθριο παρκινγκ αυτοκινήτων στην θέση του
τεμαχισμένου παλιού αλσυλλίου.
Δεκάδες δήμαρχοι και άλλοι αρμόδιοι παρέλασαν στην πόλη μας,
άλλα τόσα χρόνια ουδείς ειλικρινά ελάχιστοι έως κανένας ενδιαφέρθηκε αληθινά για
την σωτηρία του δημοτικού αυτού αλσυλλίου , για την ανάπλαση, τον εξωραϊσμό της
ευρύτερης περιοχής ως αστικό άλσος –τόπος αναψυχής μικρών και διασκέδασης των μεγάλων
.Αποκορύφωμα της αδιαφορίας όλων «αρχόντων και αρχόμενων» το συμβάν με το
ξερίζωμα ενός δένδρου διότι σύμφωνα με μαρτυρίες το δενδράκι εμπόδισε την ομαλή
πορεία ενός…. τρακτεριού. Η «κορυφή του παγόβουνου» αδιαφορίας , μη πολιτισμένης
συνύπαρξης ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, η καταστροφή πνεύμονα οξυγόνου στο
αστικό περιβάλλον είναι πολύ λίγα για να περιγράψουμε από αυτή την μ ικρή
αυθαιρεσία της ποιότητας και του σκέπτεσθαι των ανθρώπων .
Αντι της καταστροφής του δημοτικού αλσυλλίου, ότι απέμεινε
δηλαδή, θα έκαμνα πρόταση στους αρμοδίους να γίνει δενδροφύτευση, οριοθέτηση της
περιοχής -κατασκευές με ξύλινες περιφράξεις
,επαρκής φωτισμός, παγκάκια , πέτρινα δρομάκια κλπ ώστε να σωθεί και οι μεταγενέστεροι
να το χαρούν όπως κάποτε το χαρήκαμε εμείς…
περιοχή αλσυλλίου στο βάθος αριστερά η κάτω μπουάτ
κοντέινερ και μπάζα
κοντέινερ και πάρκινγκ ιχ.