Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Θνήσκων Πολεμιστής Η εγκατάληψις....

 Σχόλια Βουνίσιος Ακτιβιστής & Φωτορεπορταζ - Ερευνα Λάζος ο βουνίσιος
 
ΘΝΗΣΚΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ

"Θνήκων πολεμιστής"
Έτος : 1971
Γλύπτης : Δημήτρης Καλαμας ( 1924 - 1997 )
Άλλα έργα του γλύπτη : εδώ
Θέση: Σταθμός μετρό, Εθνική Άμυνα, Παπάγου
Συνέντευξη του Δημήτρη Καλαμαρά Video ( ΕΡΤ )
ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Γράφει ο Γιώργος Σιγάλας *
Ο γλύπτης Δημήτρης Καλαμάρας
μας άφησε ένα μεγάλο αριθμό
σχεδίων,μελετών,προπλασμάτων
και γλυπτών με θέμα "το άλογο"
και "άλογο και αναβάτης
"
Η κρυμμένη γεωμετρία της φύσης
Εικ 2, Σπουδή μέτρου και ποσοτικής τάξης για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, 1.06 Χ 0,40, Μολύβι, μελάνι και ακουαρέλλα
Εικ 2 : Σπουδή μέτρου και ποσοτικής τάξης για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, 1.06 Χ 0,40, Μολύβι, μελάνι και ακουαρέλλα"
Ο Δ. Καλαμάρας γεννήθηκε στη Φλώρινα. Γοητεύτηκε πολύ μικρός από τη γλυπτική και κυρίως το χειρωνακτικό της στοιχείο, παρόλο που στη γενέτειρά του εκτίθονταν ελάχιστα γλυπτά. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τον Τόμπρο, τον Αργυρό κ.ά. και συνέχισε τις σπουδές του στη Φλωρεντία και στη Ρώμη. Έζησε για λίγα χρόνια στην Ευρώπη, όπου επισκέφθηκε πολλά μουσεία, μελέτησε ιστορικά έργα, ενημερώθηκε για τις σύγχρονες αναζητήσεις και συναναστράφηκε με διεθνείς καλλιτέχνες. Το 1966 επέστρεψε στην Ελλάδα και εκλέχθηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Διετέλεσε πρύτανης και έφτιαξε το πρώτο χαλκοχυτήριο αναβιώνοντας την αρχαία ελληνική τεχνική της χύτευσης στην αγαλματοποιία. Το γλυπτικό του έργο είχε συνέπεια και συνέχεια. Ξεκίνησε με τη μελέτη της εικόνας της πραγματικότητας και παρόλο που μορφικά εξελισσόταν συνεχώς, η αφετηρία αυτή παρέμεινε οδηγός στο σύνολο του έργου του. Η θεματολογία του ήταν κυρίως ο άνθρωπος, αλλά πολλές φορές ασχολήθηκε με το άλογο καθώς γι' αυτόν ήταν πρόκληση, η μελέτη των αναλογιών της σύνθεσης των όγκων του ανθρώπου και ο αρμονικός συσχετισμός με τους όγκους του αλόγου στο θέμα "άλογο καιαναβάτης". Μελετούσε επισταμένως τις διαστάσεις, τα μεγέθη, τις αποστάσεις των θεμάτων που επέλεγε. Μετρούσε. Οι μετρήσεις χαρακτήρισαν και καθοδήγησαν το έργο του. Έκανε πολυάριθμα σχέδια και προσχέδια με αξονομετρικές μελέτες και μετρήσεις, στην προσπάθειάτου να αποκαλύψει την κρυμμένη δομή, την εσωτερική γεωμετρία της φύσης. Μαθηματικοί και γεωμετρικοί υπολογισμοί, άξονες, κύκλοι και ευθείες, αριθμοί για μέτρα, εκατοστά, χιλιοστά παράλληλα απέκτησαν μια μορφοπλαστική αξία στα σχέδιά του (όπως βλέπουμε στην εικόνα 2).Η ουσία της μελέτης έτσι, μετουσιώνεται σε μορφικό, πρωτότυπο κυρίαρχο στοιχείο. Τα σχέδιά του καθορίζουν και υποτάσσουν την τελική μορφοποίηση των γλυπτών του.Πολλοί σύγχρονοι γλύπτες ξεκινούν ένα έργο που πρόκειται να φτιάξουν δουλεύοντας κατευθείαν προπλάσματα στον πηλό. Ο Καλαμάρας είχε διαφορετική άποψη. Επί χρόνια μετρούσε όλες τις λεπτομέρειες από διάσημους ανδριάντες επί τόπου στην Ιταλία, όπως τον ανδριάντα του Γκαταμελάτα, του Μάρκου Αυρήλιου, του Κολεόνι και άλλων διάσημων γλυπτών, αρχαίων και αναγεννησιακών έργων. Με τις μετρήσεις του ανακάλυπτε βήμα-βήμα, ψηλαφούσε και κατανοούσε τη μεγαλοσύνη αυτών των έργων. Νιώθει σαν ο καλλιτέχνης να έκανε ένα προσχέδιο και ότι το άφησε ημιτελές, ενώ το επόμενο βήμα του θα ήταν η πλήρης νατουραλιστική απεικόνιση. Όμως, δεν είναι έτσι. Στο έργο αναδίεται όλη η μορφική γοητεία της φύσης, αλλά συγχρόνως και ο ορθολογισμός της ύπαρξης ενός ζώντος οργανισμού. Το έργο αποπνέει μνημειακή αυστηρότητα αλλά συγχρόνως γοητεία. Δεν είναι μόνο τα περιγράμματα, η σύνθεση των όγκων και η στάση. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει η χαρακτηριστική πρωτότυπη υφή, απόρροια των προσχεδίων και της γεωμετρίας που είναι σαν να ντύνει όλο το έργο.
Στην εικόνα 3 παρουσιάζεται μια πρώτη σπουδή για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγαλέξανδρου. Στις εικόνες 4 και 5 έχουμε μια εξέλιξη μορφολογική του ιδίου θέματος που φτάνει στη γεωμετρική αφαίρεση. Η γεωμετρική αφαίρεση στην πέμπτη εικόνα επ' ουδενί λόγω μπορεί να χαρακτηριστεί αυθόρμητη. Το αφηρημένο στοιχείο εδώ έχει προκληθεί συνειδητά μέσα από πολύχρονη βάσανο συνειδητής πορείας του καλλιτέχνη από το συγκεκριμένο στο αφαιρετικό. Ο Καλαμάρας είναι χαρακτηριστικός καλλιτέχνης της άποψης των μοντέρνων καλλιτεχνών της εποχής του.Το αφηρημένο στο έργο του δεν είναι αυθόρμητο, τυχαίο, εξπρεσιονιστικό. Είναι εξέλιξη σκέψης και πειραματισμών. Είναι απόρροια ορθολογικής μελέτης και αναζήτησης. Η παραστατικότητα παραμένει πάντοτε εμφανής ως σεβασμός στη φύση. Να σημειώσουμε ότι ειδικά για τον ανδριάντα του Μεγαλέξανδρου, ένα θέμα που απασχόλησε για πολλά χρόνια τον Καλαμάρα, είχε για μοντέλο ένα ζωντανό άλογο.
Εικ 3 : Σπουδή για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Χαλκός 1,31 Χ 1,15μ, 1970Εικ 3:Σπουδή για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Χαλκός 1,31Χ1,15μ,1970
Εικ 4 : Σπουδή για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μακέτα σε χαλκό, 1985-1990
Εικ 4:Σπουδή για τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Μακέτα σε χαλκό,1985-1990

.
Εικ.1 : Άλογο,Χαλκός επισμαλτωμένος,1,21 Χ 1,15,1979Εικ.1:Άλογο,Χαλκός επισμαλτωμένος,
1,21Χ1,15,1979
Εικ 5 : Σπουδή για έναν έφιππο. Χαλκός, ύψος 1,31μ, 1993
Εικ 5:Σπουδή για έναν έφιππο.
Χαλκός,ύψος 1,31μ,1993
Εικ 6 : Άλογα.Μολύβι, 1978Εικ 6 : Άλογα.Μολύβι, 1978
Με τους υπολογισμούς διαπίστωνε ότι το έργο δεν είναι μόνο μορφή και συναίσθημα, αλλά είναι και λογική και σκέψη.
Μετέφρασε τη φύση και την απειρία των μορφών σε αφαιρετικά γεωμετρικά σχήματα, σε γεωμετρικές φόρμες, σε τετραγωνισμένους όγκους που συνέθεταν το θέμα του. Αποκάλυπτε την εσωτερική δομική αλήθεια. Το θέμα του μετατρεπόταν από ατομικό και συγκεκριμένο στοιχείο σε γενικό, αφαιρετικό, συνολικό και συλλογικό.
Τα υλικά που επέλεγε ήταν πηλός, ξύλο, χαλκός επισμαλτωμένος ή επιχρυσωμένος, κεραμεικά με ίχνη χρώματος. Είχε ιδιαίτερο πάθος για τη σχεδίαση και μέσα από αυτή εξέφραζε όλη τη φιλοσοφία του για τη διαλεκτική σχέση της τέχνης με την όψη της πραγματικότητας.
Στο έργο του "άλογο" (εικ. 1) από επισμαλτωμένο χαλκό διακρίνεται η γωνιώδης και γεωμετρικοποιημένη σχεδίαση. Με την πρώτη ματιά ο θεατής νιώθει ότι βρίσκεται μπροστά σε μια μοντέρνα απόδοση του θέματος "άλογο".

Τέλος, στην εικόνα 6 παρουσιάζονται σχέδια αλόγων με όλη τη φρεσκάδα μιας γρήγορης γραφής, καθώς η αλήθεια του πραγματικού και ζωντανού αλόγου είναι η συνεχής μεταβολή της κίνησής του, που μόνο ένα φευγαλέο σκίτσο, απόρροια μιας φευγαλέας ματιάς μπορεί να απεικονίσει, να αποθανατίσει την αλήθεια. Την ίδια στιγμή που το σχεδιάζει ο καλλιτέχνης, το άλογο έχει ήδη μετακινηθεί.
____________________________________________
*Ο Δρ. Γιώργος Σιγάλας είναι ζωγράφος,Σύμβουλος Καλλιτεχνικών Μαθημάτων του Παιδαγωγικού Ινστιντούτου και φίλιππος. http//georgossigalas.wordpress.com

Η Αθήνα με τα μάτια της Andrea


Είμαστε ένας λαός ατίθασος μα ζωντανός, που ζει σε μια χώρα γεμάτη θαυμαστές αντιθέσεις. «Το υπερσύγχρονο μετρό συμβιώνει με ένα απαρχαιωμένο δίκτυο συγκοινωνιών. Posh γειτονιές επιδεικνύουν ζητιάνους να διακονούν δίπλα σε υπερπολυτελή καταστήματα. Σε κάποιες συνοικίες πανάκριβοι 4τροχοί φιγουράρουν δίπλα σε ταλαιπωρημένους αλλόχθονες», παρατηρούν τα μάτια ενός ξένου.
Η Andrea Linschoten, είναι φίλη και δημοσιογράφος που ζει κι εργάζεται στην Ολλανδία. Από ανάγκη για μια μίνι δραπέτευση στη γη των μύθων και κάποιες συνεντεύξεις για το ιατρικό έντυπο στο οποίο εργάζεται, ήρθε για λίγο στην Αθήνα. Μου εκμυστηρεύτηκε σκέψεις περί των αντιθέσεων αυτής της πόλης, καθώς κατηφορίζαμε προς το κέντρο φλερτάροντας το εντυπωσιακό μετρό.

Η διαδρομή ξεκίνησε από την Εθνική Άμυνα. «Θα μπορούσε να είναι αίθουσα μουσείου μοντέρνας τέχνης» μου λέει. Δίπλα σε συρμούς γεμάτους επιβάτες, εντυπωσιακά γλυπτά από μέταλλο μοιάζουν έτοιμα να σηκωθούν για χορό στις προσταγές της κλασικής μελωδίας που ξεχύνεται από κρυμμένες πηγές. «Παρακολουθεί κάποιο ένζωο την ομορφιά ή κερδίζει τη μάχη η απαιτητική ρουτίνα της μεγαλούπολης;» αναρωτιέται.
Φθάσαμε στον προορισμό. Ένα τεράστιο ρολόι στην κεντρική σάλα του Συντάγματος, μετρά το χρόνο για τους περαστικούς που περπατούν από κάτω. Παραδίπλα τα απομεινάρια του, με τα διαφορετικά στρώματα εδάφους, μετρούν τους αιώνες για την ανθρωπότητα. «Από πάνω, στην πλατεία, ένα διαφορετικό μέτρημα. Ο χρόνος της κρίσης μετριέται με διαδηλώσεις», λέει η φίλη. «Δε μπορείς να μην τα συσχετίσεις», συμπληρώνει κι συλλογίζεται «πόσοι άνθρωποι να' χουν περάσει από εδώ, μέσα στους αιώνες, με τα μικρά ή μεγάλα προβλήματά τους!»
Λίγο αργότερα, σε ένα υπέρ μοντέρνο οδοντιατρείο ήρθε το -ανατρεπτικό του αναμενόμενου- συμπέρασμα μετά το ερώτημα: Ποιες οι επιπτώσεις της κρίσης στον ιατρικό κλάδο; « ...μπορούμε να προσαρμοστούμε. Δεν θα έπρεπε να φεύγουν οι νέοι», τονίζει ο επιστήμονας που προσπαθεί (επιτυχώς, φαίνεται) να ανοίξει καινούργιους δρόμους μέσα από το χώρο του. «Χρειάζεται αισιοδοξία, δουλειά κι εφευρετικότητα», λέει και η ιδιότητα της δημοσιογράφου με κοιτάει ευχάριστα ξαφνιασμένη από απέναντι.
Βαδίζουμε στην επιφάνεια πια. Κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, εκεί που το Rethink Athens θα μας βολτάρει με το τραμ του, κάνουν κουμάντο το παλιό απέναντι στο μοντέρνο. Το νεοκλασικό απέναντι στο γυαλί. Η πόλη απέναντι στη φύση. «Δε μπορώ να δω μακριά, κι όμως σ'αυτό το γυάλινο κτίριο καθρεφτίζεται ο λόφος του Λυκαβηττού. Θυμάμαι πως αντίθετα (απ'το λόφο), η θέα είναι απέραντη!» συμπληρώνει αντιθέσεις η ολλανδική ματιά''.
Σ' αυτό το σημείο, έχοντας απέναντι τη θρυλική Ακαδημία, μου λέει πως αν αυτό ήταν το πρώτο ταξίδι στην Αθήνα, θα μιλούσαμε κυρίως για κάτι που δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς. Που την εντυπωσίασε κατά την πρώτη επίσκεψη στην πόλη αυτή. «Την Ακρόπολη. Το σύμβολο της Δημοκρατίας μας και το εκπληκτικό αρχιτεκτονικά μουσείο της, με το σιωπηλό μήνυμα που αξιοπρεπώς εκπέμπει προς όλο τον κόσμο. Την επιστροφή των κλεμμένων γλυπτών στο σπίτι τους. Πρέπει να γυρίσουν!» τονίζει. Ασπάζομαι!
Με τα μάτια της φίλης, κοιτώ κι εγώ αντιθέσεις που πριν δεν πρόσεχα, καθώς δοκιμάζουμε την πιο γευστική κουζίνα σερβιρισμένη μέσα σε καπνούς που την ενοχλούν και παράγονται από τα πνευμόνια ατίθασων παραβατών του νόμου ... μα πάλι ... έχει εκπνεύσει το φθινόπωρο και μας τυφλώνει ακόμα ένας επίμονα λαμπερός ήλιος!
«Φεύγοντας παίρνω μαζί μου αυτή τη φωτογραφία», μου δείχνει. «Πιθανά δε σε πείθω, αλλά για μένα είναι εξωτική. Εμείς οι βόρειοι γνωρίζουμε τα πορτοκάλια* σαν φρούτα μέσα στα καλάθια του μανάβη. Όχι πάνω σε δέντρα δίπλα μας ή σε δρόμους της πόλης μας» λέει, κοιτώντας τα δέντρα με τους χρυσούς καρπούς ...
*[... εννοεί τα νεράντζια ... και συνειδητοποιώ τη διαφορά στα βιώματα, καθώς θυμάμαι πως παλιά είχαμε στην αυλή μια μεγάλη νεραντζιά, που μας χάριζε απλόχερα τα ολοστρόγγυλα όπλα για τους παιδικούς μας πολέμους και βαθιά γδαρσίματα από τα σκανταλιάρικα, γεμάτα δεν-το-ξανακάνω σκαρφαλώματα στη ράχη της...]
Ωραιάνθη Αρμένη
ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΑΡΚΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ.....................
Ακολουθεί το ΙΔΙΟ έργο του αείμνηστου εικαστικού συντοπίτη μας κ. Καλαμάρα στην Φλώρινα. Δείτε αγαπητοί μου σε τί αθλία κατάσταση ευρίσκεται στο νέο πάρκο πάρκο της πόλεως των Τεχνών των Παθών όπου κάποιοι δήθεν φιλότεχνοι ΄σε ημερίδες αυτοπροβάλουν και αυτοπροβάλονται για την ...θολοκουλτούρα τους Καμάρωσε ¨πόλις των Τεχνών και των Γραμμάτων " ..Καμαρώστε σε τί αθλία κατάσταση ευρίσκεται το ίδιο γλυπτό του αείμνηστου Καλαμάρα εν αντιθέσει με το αντίγραφο του στο Μετρό των Αθηναίων....
flor3112012aeroflit4.JPG
flor3112012aeroflit7.JPG
flor3112012aeroflit6.JPG
sms Aδιάφορε Δήμαρχε και Aδιάφορες δημαρχιακές γλάστρες Αδιάφορη κοινωνία Αδιάφορο παχύδερμο Φλωρινιώτη Αδιάφορε διανοούμενε της ΤΡΥΠΙΑΣ ΔΕΚΑΡΑΣ της " τέχνης των παθών μετα συνασπισμένης συγχορδίας των πολιτικάντιδων κολοκυθιών-ελεηνών καλποθηρών-Ξοφλημένων ραμολιμέντων " η διορία μέχρι να καθαρίσετε τις μουντζούρες στην βάση του γλυπτού πλησιάζει.΄Τήν επόμενη φορά σας πληροφορούμε ότι ο Λάζος ο βουνίσιος μας, εάν ξανασυναντήσει την αθλία εικόνα στην βάση του γλυπτού στο νέο πάρκο Φλώρινας, δέν θα είναι ευγενικός μαζί σας....
.......( "ΦλώροινΑρτ της .....χαράδρας" ).......

Νέα επίσκεψη του Εγκέλαδου στη Φλώρινα

Νέα Σεισμική δόνηση 2.4 Ρίχτερς σημειώθηκε σήμερα , στις 10:09' το πρωί , με επίκεντρο 4 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Φλώρινας και εστιακό βάθος στα 10 χιλιόμετρα.