Λάζος ο βουνίσιος
[IMG]
Στο πατρικό διαμέρισμα μίας γερασμένης οικοδομής στο κέντρο έψαχνα να ανακαλύψω παλιά αντικείμενα της μακρινής εκείνης εποχής από την δεκαετία των 80's.Στό βουβό παιδικό μου δωμάτιο έστεκε ακόμη η βιβλιοθήκη με το γραφείο όπου διάβαζα, έγραφα, ζωγράφιζα , ονειρευόμουν.Άπο ένα ραδιοκασσετόφωνο της Ιαπωνικής μάρκας «Σάνιο» άκουγα ρόκ μουσική . Σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης ανακάλυψα την αγαπημένη μου εγκυκλοπαίδεια που μου χάρισε κάποτε ο βιβλιοπώλης παππούς μου . Ο «θησαυρός γνώσεων» είχε τίτλο και μέσα από τους τόμους του αντλούσα πληροφορίες για τα μαθήματα του σχολείου( ιντερνέτ και κινητά δεν είχαμε βλέπεις τότε) . Η εγκυκλοπαίδεια αυτή μαζί με μία υδρόγειο μπαλίτσα με ταξίδευε και γνώριζα μαθαίνοντας άγνωστους τόπους Ήμουν άριστος στην γεωγραφία έλεγε στους γονείς μου ο αγαπημένος μου δάσκαλος . Σε ένα άλλο ράφι ανακάλυψα ένα σιδερένιο τριγωνάκι όπου λέγαμε μαζί με τον παιδικό μου φίλο , τον Θοδωρή, τα κάλαντα των Χριστουγέννων. Σε ένα σκονισμένο σιδερένιο κουτάκι ανακάλυψα προς έκπληξη μου κομμάτια από παιδικά παιχνίδια που παίζαμε με τους φίλους μου σαν έρχονταν στο σπίτι. Ανακάλυψα πολλά αντικείμενα που με ταξίδεψαν σε εκείνα τα όμορφα παιδικά προς εφηβικά μας χρόνια .
Μελετούσα σπιθαμή προς σπιθαμή το δωμάτιο καθώς οι πρωινές ηλιαχτίδες από την παραθυρόπορτα του μικρού μπαλκονιού έλουζαν το δωμάτιο. Οι τοίχοι του δωματίου έστεκαν άδειοι σαν μία ψυχρή αγκαλιά γύρω μου.Έλειπαν εκείνα τα πόστερς που στόλιζαν τα ελάχιστα τετραγωνικά του δωματίου, είπα . Οι νεώτεροι σε ηλικία γεννηθέντες τόσο την δεκαετία εκείνη όσο και μετέπειτα ελάχιστα η καθόλου γνωρίζουν την ιστορία των πόστερς. Βουβό στέκει το δωμάτιο. Δεν υπάρχουν πλέον τα πόστερς που τα παρατηρούσα με τις ώρες , ώρες ατελείωτες, σαν ήμουν μονάχος
Τα πόστερς εμφανίσθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 . Η πρώτη αφίσα που είδα ήταν στις σκάλες μιάς υπόγειας ντισκοτέκ της πόλης . Εμφανίσθηκαν ίσως σαν μόδα , ίσως και σαν αντικαταστάτες των μονότονων κάδρων που διακοσμούσαν οι γονείς μας τα σπίτια. Τα πόστερς ήταν οι αφίσες των νεανικών δωματίων των 80s Ηταν γυαλιστερό εκτυπωμένο χαρτί με διάφορες παραστάσεις στην μία όψη .
Απεικόνιζαν ερωτευμένα ζευγαράκια στην ακρογιαλιά με φόντο βυσσινί ηλιοβασιλέματα η ανατολές του ηλίου,όμορφα σκυλάκια, γατάκια , άλογα, ρόκ συγκροτήματα, μοτοσικλέτες , ποδοσφαιρικές ομάδες,αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ηθοποιούς σαν τον Τζόν Τραβόλτα τον Σταλόνε η τον Ζβατσενέικερ , τραγουδιστές σαν τον Μπίλ Άιντολ , πρωταθλητές του καράτε ( Μπρούς Λή) ήρωες κινουμένων σχεδίων ( ποπάυ, μικυμάους, ντοναλντ ντακ ) , όμορφα φυσικά τοπία ( χιονισμένα βουνά, εξωτικές παραλίες στην Καραιβική, ιστοφόρα στην θάλασσα, καταπράσινα λιβάδια με ξύλινα σπιτάκια ) σημεία αναφοράς πόλεων ( γέφυρα του Μπρούκλιν στην Νέα Υόρκη, διόροφα λεωφορεία του Λονδίνου , Πύργος Αιφελ Παρισιού Ακρόπολη Αθηνών).Η θεματολογία απεικονήσεως των πόστερς ήταν θα έλεγα απεριόριστη για κάθε γούστο. Μέχρι και πολιτικού περιεχομένου πόστερς είχαν τυπωθεί του Παπαδόπουλου, του Καραμανλή, του Παπανδρέου του Τσέκκεβάρα, αργότερα του Μητσοτάκη ( κατά χρονολογική σειρά) και διακοσμούσαν γραφεία μπαλκόνια μέχρι αυτοκίνητα , βανάκια η δένδρα στην κεντρική πλατεία .
Τα σημεία πώλησης των νεανικών πόστερς ( μη πολιτικου περιεχομένου) ήσαν ελάχιστα Αν θυμάμαι καλά στα καταστήματα πώλησης υπήρχε ένα σιδερένιο στάντ όπου εκθέτονταν τα πόστερς μέσα σε νάυλον διαφανείς επενδύσεις. Σαν να διάβαζες βιβλίο έψαχνες το πόστερ της αρεσκείας σου.Το ίδιο συνέβαινε και με την επιλογή δίσκων βινυλίου που ήταν το μάστ της εποχής . Καταστήματα που πουλούσαν στους νέους της εποχής πόστερς ήσαν δισκοπωλεία, ελάχιστα βιβλιοχαρτοπωλεία, και ένα ξακουστό κατάστημα ειδών δώρων η καπνιστών με την ονομασία «τικ τάκ» σε μία γωνία της οδού Παύλου Μελά , στο σημερινό πεζόδρομο . Οι παλαιότεροι θα θυμούνται την συμβολή των δρόμων αυτών ως «πολυτεχνείο των ρόκερς » όπου συχνάζαμε οι ροκάδες αλλα και οι ροκεντρολάδες της εποχής εκείνης. Σήμερα είναι γεμάτο μοντέρνες καφετέριες και νυχτερινά μπαράκια. Στα 3 με 4 δισκάδικα υπήρχαν πόστερς ρόκ συγκροτημάτων ( όπως των Κiss Deep Purple Rod Stewart Travolta Billy Idol) αλλα και πόστερ με μοτοσικλέτες . Ένα μάλιστα πόστερ με εξακύλινδρη μοτοσυκλέτα αγώνων , στο δισκάδικο του Προκόπη, είχε σφηνωθεί στο μυαλό μου το οποίο τελικά και αγόρασα με την πρώτη ευκαιρία . ¨Ηταν το πρώτο πόστερ , μαζί με ένα άλλο που απεικόνιζε δύο παιδάκια να καθοντε σε ένα παγκάκι ,που έβαλα στο παιδικό μου δωμάτιο.
Τα πόστερ στερεώνονταν με δύο πλαστικές βέργες στον τοίχο. Στην άνω οριζόντια άκρη της επιφανείας του πόστερ τοποθετούσαμε την μία βέργα . Στο εσωτερικό της πλαστικής βέργας υπήρχε μία εσοχή όπου περνούσαμε το πόστερ για να συγκρατηθεί .Στο εξωτερικό της πλαστικής βεργίτσας υπήρχε άλλη μία εσοχή όπου περνούσαμε ένα η δύο πλαστικά κρεμαστράκια και με αντίστοιχα καρφάκια κρεμούσαμε το πόστερ στον τοίχο του παιδικού δωματίου. Στην κάτω οριζόντια άκρη του πόστερ στερεώναμε την δεύτερη πλαστική βέργα ( χωρίς πλαστικά κρεμαστάρια και καρφάκια) για λόγους αισθητικου φινιρίσματος. Το κόστος αγοράς ήταν προσιτο για τους νέους που ήθελαν να διακοσμήσουν με κάτι μοντέρνο το δωμάτιο τους. Αν δεν κάνω λάθος κόστιζαν από 300δρχ έως ένα πεντακοσάρικο δραχμές ( σημερινά 1 ευρώ έως 1 ευρώ και ένα πενηντάσεντσο του ευρώ)
Τα πόστερ μου έκαναν παρέα και όταν σπούδαζα και δεν υπήρχε τετραγωνικό στους τοίχους του φοιτητικου μου δωματίου που να μην είχα κρεμάσει πόστερ , φωτογραφίες, σχέδια , ζωγραφιές που έκανα ακόμη και αποκόματα σελίδων μουσικών περιοδικών Μόνο στο .....ταβάνι δεν κατόρθωσα να τοποθετήσω πόστερς ίσως γιατί δεν ήμουν ... ψηλός σαν τον Παναγιώτη Γιαννάκη της τότε πρωταθλήτριας ευρώπης στο μπάσκετ του Άρη ! Είχα μία ιδιαίτερη αγάπη για τα πόστερ και την διακόσμηση του χώρου όπως ήθελα εγώ και όχι οι άλλοι. Πόστερς ρόκ συγκροτημάτων, μαγευτικών τοπίων, ρομαντικών αναπαραστάσεων, μοτοσικλετών η αυτοκινήτων πλαισίωναν το δωμάτιο των μαθητικών η αργότερα φοιτητικών χρόνων . Δεν κατάφερα να θυμηθώ τι απέγιναν τα πόστερς που είχα στο παιδικό δωμάτιο ...Τελευταία φορά που ασχολήθηκα με πόστερς ήταν σε ένα συνέδριο στην ακριτική Αλεξανδρούπολη όπου παρουσίαζα μία πολύχρονη μου εργασία .Απο τότε δεν ξανασχολήθηκα με αυτά.
[IMG]
Φώτο που βρήκα στο ιντερνέτ [ http://www.advride.gr/ }
Κάπως έτσι ήταν διακοσμημένα τα εφηβικά μας δωμάτια...
Τα χρόνια παρέα με τις δεκαετίες πέρασαν .Οι αναμνήσεις γκρίζαραν μαζί με τους ανθρώπους ξεθώριασαν . Οι στιγμές γίναν κομμάτια των σταλαγμητών στο διάβα του χρόνου. Οι αναμνήσεις των πόστερς γίναν έγχρωμα εικονοστοιχεία ψηφιοποιημένων παλαιών αναλογικών φωτογραφιών που διατηρώ μαζί με τις κασσέτες της εποχής εκείνης ως κόρες οφθαλμού ενός μακρινου και συνάμα νοσταλγικου νεανικου παρελθόντος.
Ελάχιστα σήμερα βιβλιοπωλεία πουλουν πόστερ. Στα καλά ενημερωμένα φωτογραφεία η φωτοτυπάδικα πηγαίνεις μία φωτογραφία και σε ελάχιστο χρόνο σου την παραδίδει πόστερ σε μουσαμά η σε γυαλιστερό χαρτί Τότε δεν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα να εκτυπώσεις ένα πόστερ η μία αφίσα Ακόμη ελάχιστα υπάρχουν σήμερα εκείνα τα παλαιοπωλεία όπου μπορείς να βρείς πόστερς της εποχής των 80ς - ίσως τυχαία δείς στο ιντερνέτ. Πόστερς που πουλήθηκαν γιατί σήμερα θεωρούνται από τους σημερινους νέους ίσως και δικαιολογημένα ως ξεπερασμένα γιατί ποτέ τους δεν είχαν επαφή με την εποχή εκείνη.
Οι αδειανοί τοίχοι η έλλειψη και η ύπαρξη της αισθητικής κενότητας που «διακοσμουν» σήμερα σπίτια, καταστήματα, γραφεία,κτήρια ακόμη κι εκείνου του παιδικού δωματίου στο πατρικό μου έστεκαν βουβοί γύρω . Το μόνο που ζωντάνεψε μέσα μου από τότε ήταν οι αναμνήσεις των ...πόστερς.
Θα μπορούσαν όλοι οι τοίχοι αυτοι να διακοσμηθούν με έργα Τέχνης αντι με πόστερς που θυμηθηκα σήμερα, ψιθύρισα πρίν κλείσω την πόρτα των
p;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;amp;gt;&amp;amp;amp;lt;/font&amp;amp;amp;gt;&amp;amp;lt;/font&amp;amp;gt;&amp;lt;/font&amp;gt;&lt;/font&gt;</font></font>
