"Ο τρόπος που θα συμπεριφερθούν οι άνθρωποι στα άγρια ζώα που απέμειναν,
θα καθορίσει το επίπεδο του πολιτισμού μας στον 21ο αιώνα"
Χ. Πίντερ
Στις ορειβατικές περιπλανήσεις στα γύρω βουνά , λίμνες, χωράφια μόνιμη συντροφιά έχω διάφορα άγρια ζώα και πτηνά της περιοχής. Ένα από αυτά το οποίο ξεχωρίζει από όλους τους φτερωτούς φίλους μου είναι ο χρυσαετός ( Λατ. Aquila chrysaetus) με το σαγηνευτικό φτερούγισμα στις κορυφές των γύρω βουνών .
Η παρουσία του στην χώρα μας από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα είναι καταγεγραμμένη στην αρχαιοελληνική μυθολογία , στην Ρωμαϊκή – Βυζαντινή ιστορία, στην λαογραφία ακόμη και στα δημοτικά τραγούδια για να μας υπενθυμίζει τόν διαχρονικό θαυμασμό των ανθρώπων για το υπερήφανο άγριο πτηνό. Η χώρα μας ως σταυροδρόμι 3 ηπείρων προικισμένη από την εκπληκτική γαιομορφολογία εδάφους, την βιοποικιλότητα οικοσυστημάτων αποτελεί ένα φυσικό καταφύγιο στο οποίο έρχονται να ξεχειμωνιάσουν ή ενδημούν μόνιμα διάφορα συγγενικά του είδη .Στην Ελλάδα ζούν 37 από τα 39 είδη συγγενικών του πτηνών σε όλη την Ευρώπη για το μέλλον των οποίων άμεσα ευθυνόμαστε .Είναι ανώτεροι θηρευτές του φτερωτού βασιλείου με εξαιρετικές ικανότητες κυνηγιού του θηράματος τους. Υπο ευνοϊκές συνθήκες ζούνε μέχρι και 20 χρόνια. Είναι αυστηρά μονογαμικά πτηνά,, δύσκολα αναπαράγονται ή κατορθώνουν να ενηλικιωθούν λόγω των σκληρών ή μη ευνοϊκών συνθηκών που αντιμετωπίζουν στην πορεία της ζωής τους. Συμβάλλουν στην οικολογική ισορροπία «καθαρίζοντας» καλλιεργήσιμες εκτάσεις και ποιμνιοστάσια από ανεπιθύμητους επισκέπτες όπως αλεπούδες, νυφίτσες , αρουραίους, ποντίκια , έντομα , φίδια, ερπετά , κουφάρια ή οστά ψόφιων ζώων προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στους αγρότες ή κτηνοτρόφους. Ενδεικτικά αναφέρω την αετογερακίνα (συγγενικό είδος η οποία ενδημεί στις Πρέσπες) καταναλώνει μέχρι 3.800 ποντίκια ετησίως συμβάλλοντας στην προστασία του αγροτικού εισοδήματος , στην τοπική οικονομία αλλά και στην δημόσια υγεία .O χρυσαετός και άλλα σπάνια συγγενικά του είδη είναι χαρακτηριστικοί δείκτες περιβαλλοντολογικής ισορροπίας ο οποίος εάν εξαφανισθεί αποτελεί καμπανάκι οικολογικού κινδύνου για μία περιοχή στην οποία ενδημεί .
Δυστυχώς τα εντυπωσιακά αυτά πλάσματα με το σαγηνευτικό διασκελισμό των πτήσεων στους αιθέρες τείνει να γίνει είδος υπο εξαφάνιση με κυριότερο εχθρό της επιβιώσεώς του τον ..άνθρωπο, αν και είναι φιλικός με αυτόν. Η χημική γεωργία, η λαθροθηρία, η ανεξέλεγκτη αποψίλωση των δασικών περιοχών από φυσικά ( πυρκαγιές ) ή ανθρώπινα αίτια (σύγχρονοι μέθοδοι διαχείρισης, καταπάτηση , οικοδόμηση δασικών εκτάσεων) , δηλητηριώδη δολώματα, η μείωση των θηραμάτων, υδάτινων πόρων, οι αποξηράνσεις, οι κλιματικές αλλαγές ,η μόλυνση του περιβάλλοντος ,η καταστροφή παραλίμνιων καλαμώνων, τα μπάζα ,οι χωματερές ,η ηχορύπανση στις περιαστικές δασώδεις περιοχές διαταράσσουν τον ζωτικό χώρο όπου αναπτύσσονται , αναπαράγονται με τραγικά αποτελέσματα στον πληθυσμό τους αλλά και σε όλη την άγρια πανίδα. Ειδικά κατά την περίοδο επώασης, ενηλικίωσης των και η παραμικρή ενόχληση ή θόρυβος τα απομακρύνει από τις φωλιές τους επηρεάζοντας την συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία των σε μία περιοχή. Η αλόγιστη χρήση γής στο βωμό του κέρδους, της οικονομικής επιβιώσεως ,η επιβάρυνση του περιβάλλοντος, το ανεξέλεγκτο λαθραίο κυνήγι ασυνείδητων, η οικονομική ανάπτυξη εις βάρος του φυσικού πλούτου εκτός του κινδύνου εξαφάνισης αγρίων ζώων «δηλητηριάζουν» την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου που κατοικεί στις περιοχές αυτές.
Η προστασία και διάσωση των αγρίων ζώων είναι πολύτιμο δημόσιο αγαθό, από την επιβίωση του οποίου επηρεάζεται η δική μας επιβίωση και η ποιότητα της ζωής μας Ελάχιστες προσπάθειες προστασίας ή διάσωσης (Δάσος Δαδιάς στον Έβρο) ακόμη και κέντρα περίθαλψης δεν επαρκούν από μόνα τους εάν οι άνθρωποι δεν ευαισθητοποιηθούμε σχετικά με την σημασία που έχουν στην διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας και βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης σε μία περιοχή. Άς ευαισθητοποιηθούμε ,περισσότερο συμβάλλοντας στην προστασία τους παρόλο που έχουν ταλαιπωρηθεί, τραυματισθεί εν αγνοία ή εν γνώσει μας με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να παρουσιάζει τάσεις μειώσεως από την αδιαφορία ,την εγκληματική συμπεριφορά ή οικολογική ασυνειδησία μας. Η απώλεια , ο αφανισμός τους σημαίνει την παντοτινή έλλειψη του αειθαλούς συντρόφου , της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς του τόπου μας.
Σύντομο μήνυμα ευαισθητοποίησης….« Ο τέως ζωολογικός κήπος στην Φλώρινα ,θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε ένα μικρό νοσοκομείο τραυματισμένων αγρίων ζώων και πτηνών ; ».
