Η πρώτη ημέρα του Μάη είναι ημέρα αφιερωμένη στην εργατική τάξη η οποία στήριξε και στηρίζει την ευημερία όλης της κοινωνίας. Καθώς ευρισκόμουν στην εκδήλωση του εργατικού κέντρου ανάμεσα στους παρευρισκομένους έψαχνα να δώ πολλούς λαμπρούς απόντες….Μάταια! Αρκετές απουσίες τσέκαρα από ανθρώπους της εργατικής τάξης οι οποίοι με «κροκοδείλια δάκρυα ωρύονται για το δίκιο του εργάτη» εξαιρώντας όσους υποχρεωτικά εργάζονταν εκείνη την ημέρα (πυροσβέστες, αστυνομικούς, στρατιωτικούς, , εργάτες στα ορυχεία, γιατρούς, νοσοκόμες, κτηνοτρόφους, αγρότες, σερβιτόρους,, ξενοδοχοϋπαλλήλους,κ.α.)….Προφανώς 11 η ώρα ,σχεδόν μεσημέρι , μόλις είχαν αγουροξυπνήσει και απολάμβαναν το πρωινό καπουτσίνο τους παρέα με την λαμπερή συντροφιά τους…Λίγη ώρα αργότερα σε ταβέρνες καφέ ή ..κιόσκια η γραβατωμένη γκλαμουραρία , άνεργοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι παρέα με τα αφεντικά τους «εόρταζαν» με τον δικό τους τρόπο την ημέρα αυτή.. Το παρόν έδωσαν και δύο καμήλες με τεράστιες καμπούρες που διαφήμιζαν ένα τσίρκο ίσως και την γενικευμένη υποκρισία των ανθρώπων .. Κυρίαρχη συζήτηση στα τραπεζοκαθίσματα οι ευρωεκλογές ή ο ευρωμονόδρομος , η εκλογή της υπερτροφοδοτούμενης εξουσίας .Μόνιμη συζήτηση πώς θα βάλει ο ένας τρικλοποδιά στον άλλον για να λακτίσει ώστε να πηδήξει μακρύτερα εις το γνωστό παίγνιο… «η μακριά γαϊδούρα».. Κάποιοι άλλοι θεώρησαν ότι ήταν άλλη μία τεχνοκρατικής αντίληψης αργία ,άλλο ένα τριήμερο ραστώνης.. Να στήσουν πρόχειρα τσαντίρια, φολκλορικές μαντινάδες ή εκδρομούλες για να μαζέψουν μαργαρίτες ακόμη και να λαλήσουν βαρετές φλυαρίες λές και είχαμε ..καθαρά Δευτέρα , Κυριακή του Πάσχα. η έβγαζε λόγο ο παλιός γραφικός τύπος της πόλης μας.. ο…Λογόρης. Κάποιοι άλλοι δράττοντας της ευκαιρίας πήγαν στο ΔΑΚ Φλώρινας όχι για να δούνε μπάλα αλλά για να παρακολουθήσουν ,σε ένα περιπλανώμενο τσίρκο με παρδαλά τσαντίρια, ελέφαντες να κάθονται σούζα στα δύο πόδια ή πανέμορφα άσπρα άλογα να κάνουν ακροβατικά ανάμεσα σε φωτιές ή σίδερα υπο την απειλή του μαστιγίου ενός θηριοδαμαστή ή …θηριοδυνάστη.( όπως το εκλαμβάνει κανείς) Όπου βλέπω φυλακισμένες τίγρεις , λέοντες ή ελέφαντες στο νου μου έρχεται συνειρμικά η εργατική τάξη σχεδόν πάντα υποταγμένη, κατακερματισμένη κάτω από το καμτσίκι της εξουσίας, κάθε θηριοδυνάστη ,κάθε χρωματικής παραλλαγής ή συνιστώσας. Μέχρι κάποτε η τάξη αυτή να ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΕΙ για να ζήσει την δική της Αναστάσιμο Ημέρα ρίχνοντας για τα καλά μία γερή κλοτσιά στην καρδάρα με το καρτελόγαλο . Άλλοι πήραν τα βουνά με τα γκλάμ 4 Χ 4 καλά φορτωμένοι με όλα τα σύνεργα εξοχικής εκστρατείας ή αμολύθηκαν μαζικώς στα χωριά τους με θέα τις ρυπογόνους καμινάδες. Χωριά που τα θυμούνται μόνο στις εκλογές , όταν γυρίζει ο οβελίας του εσφαγμένου αμνοεριφίου ή όταν οι γιαγιάδες με τα τσεμπέρια στο κεφάλι μοιράζουν κουραμπιέδες στα εγγονάκια η κόλλυβα και ψηφοδέλτια σε φίλους και συγγενείς. Οι δε πιο τολμηροί ( και παραλήδες φυσικά) κάναν τριήμερες εκδομούλες στην Βιέννη , στο Βουκουρέστι ακόμη και στις….Φιλιππίνες για να «πιάσουν τον Μάη» τηρώντας το παραδοσιακό έθιμο ! Φυσικά παράδοση στην Φλώρινα ως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις , όλες τις εποχές του έτους ( αργίες, εθνικές εορτές κλπ με σινιάκι ή χωρίς ), επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό οινοτσιπουροποσίας συνοδεία φασουλάδος γλεντιού χάλκινης κεφαλαλγίας ή διασκέδασης -.Για ποια οικονομική κρίση μιλάμε; Εμάς τους έλληνες δεν μας αγγίζουν τέτοια!. Πρωτομαγιά ραστώνης τάβλα στον καναπέ βλέποντας την «στιγμή της αλήθειας» ή τηλεπαράθυρα αποβλάκωσης με εξωγήινους καλεσμένους. Ήταν μία ακόμη ημέρα η οποία κατέληξε αργά τ΄ απόγευμα σε αρμονικά ρυθμικές νότες μουσικής δωματίου ωσάν ροχαλητό επιπέδου βίσωνα, βουβάλων, ρινόκερων και άλλων ζωντανών φυλακισμένων στα ρυμουλκούμενα κελιά του τσίρκο βαρβάρων που ήρθε στην Φλώρινα.. Τέτοια ταχύτητα στησίματος τσαντηριού που έγινε στο ΔΑΚ Φλώρινας δεν το επίστευαν τα μάτια ούτε και τα αυτιά μου! Αρκεί να μην δυσαρεστήσουνε τους θεατές που κάθονται ήσυχα στους εξώστες.!!!. Άρχοντες ή νεαροί μπίζνεσμαν «κοπτόμενοι» η «εκκολαπτόμενοι» στην εργατική μας τάξη και αυτοί με την σειρά τους «εόρταζαν». Έτσι ένιωσαν απλά ότι εκπλήρωσαν το χρέος τους .Κι άς τις υπόλοιπες ημέρες του έτους αλληθωρίζουν στις πάσης μορφής ομολογημένες χρηματιστηριακές δοσοληψίες, δεν παίρνουν εμπρός ποτέ με μανιβέλα( βλ μίζες) , με σπρώξιμο στον κατήφορο και λάδωμα στην αλυσίδα και στα γρανάζια .Τεχνοκράτες γιάπηδες που σχεδιάζουν αντεργατικές, αντιλαϊκές, ελαστικές μορφές εργασίας ,τρομοκρατίας, ανασφάλειας ή εκποίησης των μη κερδοφόρων καταστημάτων του λαού , ενοικιαζόμενης μαύρης εργασίας , άκρατης υποσχεσιολογίας, ανεργίας, αυταρχικής διαχείρισης της εργατικής τάξης ,φορονοικοκύρεμα τύπου Προκρούστη και πάει λεγοντας το τραίνο στην κατηφόρα…. Προς τιμήν «εορτάζαν» ή καλύτερα εν ονόματι της οποίας στρογγυλοκάθονται ντούμπλεξ κάθε τόσο στον σβέρκο της εργατικής τάξης σ΄έναν περίλαμπρο χρυσό θρόνο ωσάν μετέωροι Ινδοί βασιλείς ή …κουτσοί πελαργοί καβάλα σε εξουθενωμένους αποστεωμένους ελέφαντες. Κι άς μην δίνουν σε κανέναν λογαριασμό, απόδειξη στην εφορία, ένσημα ,δέν κόβουν τιμολόγια , αποδείξεις, δεν σέβονται οχί μόνο τον άλλον αλλά ούτε τον εαυτό τους κλπ κλπ. Απλά με ένα κομμάτι γυαλιστερών υποσχέσεων εκπληρώσαν το καθήκον τους προς την εργατική κοινωνία! Τέλος δεν μας ελλείψανε οι… τεμπέληδες (τουλάχιστον εκείνοι δεν προσποιούνταν). Ούτε γιόρταζαν τίποτα ,ούτε απεργούσαν και τίποτα ως γνωστόν δεν τους απασχολούσε. Εδώ βαριούνται να μαζέψουν τα ποδάρια τους ,θα θυμηθούν να τρέξουν να πάνε να «εορτάσουν» η απεργήσουν ? Άλλωστε ουδεμίαν σχέση έχουν με την εργατική τάξη, με την εργατιά και τους εργατικούς ανθρώπους γενικότερα. Απλά συνεχίζουν την ανιαρή ζωούλα τους με μία μόνη έγνοια την συντήρηση των σαρκών ή των τομαριών τους. Καθείς με τον τρόπο του και δημοκρατικό του δικαίωμα είναι να εκλαμβάνει όπως θέλει την ημέρα αυτή άλλοι σαν απεργία άλλοι σαν εαρινή εορτή της ..ανθοφορίας. Αγναντεύοντας από τον Σακολέβα το καταπράσινο λόφο του Αγίου Παντελεήμονος ,με τις φανταστικές αυτή την εποχή αποχρώσεις του πράσινου στις φυλλωσιές του δάσους, και άλλα πολλά πραγματάκια παρέλασαν στο μυαλό μου .Έτσι δυστυχώς «τίμησαν σχεδόν όλοι την εργατική πρωτομαγιά» . Άλλοι ενωμένοι και άλλοι σκόρπιοι σαν τις απεχθείς παλιόγριες κατάρες…Ναι φίλες και φίλοι η 1η Μαΐου είναι μία πανέμορφη εαρινή ημέρα , τηρούμε τις παραδόσεις ως έλληνες για την αναγέννηση της φύσης, αλλά μην ξεχνούμε ζούμε σε κοινωνία ανθρώπων και όχι σε κοινωνία.. φυτών μέσα σε γλάστρες ή θερμοκήπια . Η πλειοψηφία μας εκτός μία ελάχιστη ελίτ μειοψηφία είμαστε ο κορμός και η βάση της κοινωνίας που λέγεται εργατική τάξη. Η ημέρα αυτή δεν τιμάται με… σούβλες, σφαγμένα αρνιά, ούζο πάρτια ή τσίρκο αλλά με διαρκείς αγώνες μα κυρίως δουλειά. Η ημέρα αυτή μας ενώνει όπου και ότι και εάν πιστεύουμε να μας υπενθυμίζει τους αγώνες και τις θυσίες για την προάσπιση των εργατικών κατακτήσεων δικαιωμάτων που παραλάβαμε από τους πατεράδες μας και οφείλουμε να παραδώσουμε ακόμη περισσότερα καλά στα παιδιά μας. Δυστυχώς όπως το έχουμε καταντήσει διασπασμένοι τίποτα δεν θα κερδίσουμε αν έτσι πορευθούμε στο μέλλον..Η ημέρα αυτή δεν είναι τεχνοκρατική αργία αλλά μία διαχρονικής σημασίας απεργία. Ο μόχθος της εργατικής τάξης δεν έχει χρώμα, είναι διαυγής πεντακάθαρος μακριά από τις ξεπλυμένες νερομπογιές στους τοίχους. Δέν είναι μονοπωλιακή αποκλειστικότητα κανενός συμφεροντολόγου, καμίας ..παντιέρας. .Ανήκει σε όλους τους εργαζόμενους ή ανέργους.. Η αντίσταση και η υπεράσπιση των εργατικών κεκτημένων δεν γίνεται με μηχανισμούς του Διαίρει και Βασίλευε. ( βλ «εργάτες διασπασμένοι πάντα ηττημένοι» ) Είναι η ώρα να δώσουμε μάχες μα κυρίως όχι εκ του καναπέως Ο επερχόμενος εργασιακός μεσαίωνας της παγκοσμιοποίησης θα έρθει και αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι η κάθε εργατική πρωτομαγιά είναι ένας διαρκής ενωτικός αγώνας αντίστασης , αντεπίθεσης, ρήξης, ανατροπής ( όπως θέλετε πέστε το )της εργατιάς στην επερχόμενη νεοταξιακή λαίλαπα στο μέλλον θα καταλήξουμε να μαδάμε τις μαργαρίτες ή τα χαμομήλια για να μαντέψουμε τι μέλλει γενέσθαι την επ΄ αύριο στην ζωή μας . Αν συνεχίσουμε έτσι θα καταριούνται οι επερχόμενες γενεές τα διασπαστικά λάθη που κάνουμε τώρα μη αντιστεκόμενοι ουσιαστικά στην διαρκή απαξίωση της εργασίας υποταγμένης στην ευημερία των αριθμών ,του κέρδους με αποτέλεσμα την δυστυχία των ανθρώπων υπό τον σαδισμό της οικονομικής κάνουλας που ανοιγοκλείνει όπως γουστάρει .. Η ψαλίδα των ταξικών κοινωνικών ανισοτήτων πρέπει να αγωνιστούμε να κλείσει. Αυτά λοιπόν φίλε μου Γιάννο για τον εφετινό εορτασμό της εργατικής μας πρωτομαγιάς την οποία δυστυχώς την έχουμε κάνει διασπασμένοι γλεντοκοπώντας πίνοντας ή ..ροχαλίζοντας «λάστιχο κατά το δοκούν , κατά το εξουσιάζειν ή κατά τα συμφέροντα της αρπαχτής τομαριάς του κάθε πεινασμένου κορακογυποκονδόρου ή λύκου που κυνηγάει τις κοκκινοσκουφίτσες του γνωστού παραμυθιού». Άιντε και του χρόνου με περισσότερο …μυαλό και υγεία !
