Χειμώνας 1983. Ήταν αν θυμάμαι καλά αρχές της δεκαετίας του ΄80.Στον πεζόδρομο και στα πέριξ στενά η νεολαία εκείνης της εποχής ζούσε τα δειλά παλιρροϊκά κύματα της μουσικής νοοτροπίας του
Rock.Στέκια όπως το θρυλικό Savoy, yesterday, zaza, angelica 4711, bistro παρέα με τις πρώτες discοτeque (black/red, popay, blue dream, disco 86) ήταν τα «μουσικά καταφύγια» των νέων της εποχής.Τα καλοκαίρια πιάναμε τα πεζούλια του πεζοδρομίου (το γνωστό «πολυτεχνείο») συζητώντας για τις εφηβικές , μουσικές κ.α. ανησυχίες που είχαμε. Κέντρα ψυχαγωγίας ήσαν τα μπιλιαρδάδικα του κ.Σπυρομήλιου, του κ.Καλικράγα, του κ.Γέρου (ή ευρέως γνωστό με το παρατσούκλι «Πισπιλίκος») όπου τα μάτια μας αντίκρισαν τα πρώτα ηλεκτρονικά παιχνίδια όπως ο Φοίνικας, ο Pack man …Πλάι στις ξύλινες στέκες και στις πράσινες τσόχες των μπιλιάρδων. Πλάι στον θόρυβο από τα ποδοσφαιράκια και τις φωνές των νεαρών παιχτών. . Μικρότεροι σε ηλικία επαναπαυόμασταν να ακούμε τα top ten της εποχής, κάθε φθινόπωρο, από τα τεράστια ηχεία του περιπλανώμενου λούνα πάρκ , τα γνωστά «κουρσάκια»!. Απαγορεύονταν αυστηρά η είσοδος κάτω των 17 ετών άνευ συνοδείας ενηλίκου στα ρόκ ή ντίσκο στέκια της πόλης. Υιοθετήσαμε (καλώς ή κακώς) τις νέες underground τάσεις της ρόκ μουσικής μόδας των 70’s.Ακόμη και η εμφάνισή μας έσπαζε το κατεστημένο «look» της εποχής προκαλώντας τον συντηρητισμό της κοινωνίας. Μεμονωμένα τοπικά rock group’s φίλων μου με την στήριξη των γονέων ή γνωστών, έκαμναν την εμφάνιση τους σε σινεμάδες (Αγγέλικα, Ελληνίς & Ολύμπιον) ,στην τότε discoteque “blue dream” ή σε τοπικές εκδηλώσεις του Δήμου. Νεανικά ρόκ συγκροτήματα της πόλης ήταν οι Small Rollers Band μετέπειτα ZANGELS ,οι Sky Hooks μετέπειτα Sudden.Θυμάμαι ήταν νύχτα τ’ Αυγούστου διοργανώθηκε από μία ομάδα νέων στην disco blue dream ειδική βραδιά αφιερωμένη στην μνήμη του Elvis ως χαρακτηριστικό δείγμα της αγάπης μας στον βασιλιά του rock n roll.. Ακούγαμε μουσικά κομμάτια των Elvis Presley, John Lennon, Led Zeppelin, Jimmy Hendrix, Door’s, Pink Floyd, Kiss, Scorpions, Motorhead ,ελληνικά ρόκ σχήματα (Ολύμπιανς, Φόρμινξ, charms. Sergio endrigo, Idols, Dragons, Afrodite’s child ,Ariones, Τερμίτες, Τέρης Χρυσός, Κώστας Τουρνάς , Βασίλης Παπακωνσταντίνου ,Παύλος Σιδηρόπουλος, αδελφοί Κατσιμίχα κ.α.) Disco επιτυχίες (Patrique Fernades “Born to be alive” , Modern talking “You are my heart” ) μέχρι τις πιο extreme νότες Punk Rock ρευμάτων του Λονδίνου (Clash, S. pistols, exploited, κ.α.) Ακούγαμε μουσικές παραλλαγές , hard-classic rock , heavy metal και άλλες μουσικές τάσεις ( rhythm n blues ,electro pop, new wave, reggae ).Οι πιό «προνομιούχοι» ανάμεσά μας είχαν παρακολουθήσει συναυλίες των City, των Pink Floyd.. Παιδιά όλων των κοινωνικoοικονομικών διαστρωματώσεων γοητευόμασταν από το the wall των Pink Floud , ερωτευόμασταν ακούγοντας το temple of the King (Rainbow), χορεύαμε στον ρυθμό του Elvis ή σαστίζαμε με το no future των s. pistols ! Μοναδικές πηγές μουσικής ενημέρωσης ήταν το μηνιαίο ποπροκ περιοδικό, οι ελάχιστες τηλεοπτικές εκπομπές - η μεσημεριανή 4-5μμ ραδιοφωνική εκπομπή του κ. Γιάννη Πετρίδη της κρατικής ΕΡΤ και ελάχιστοι «πειρατικοί σταθμοί » (αυτοσχέδιοι ερασιτεχνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί) της πόλης μας όπως ο «Ιπτάμενος Ολλανδός», το Ραδιο Παπαντώνη, του «μπούκλα», του «Τάκη του κουρσάρου» κ. άλλων πρόδρομοι των σημερινών τοπικών Ρ/Σ. Αυτά έσπαγαν θα έλεγα τον «πάγο» της μουσικής απομόνωσης μας. Λιγοστά μπαράκια όπως σας προανέφερα «έπαιζαν τον αιρετικό ήχο του ρόκ» και μάλιστα ένα εξ αυτών (το θρυλικό σαβόϊ) ήταν το πρώτο μαζί τα πρώτα βιντεοκλάμπ εισήγαγαν το ροκ βίντεο κλιπ στην ζωή μας .Μόνιμοι σχεδόν εραστές του ρόκ παρακολουθούσαμε ότι κινιόταν στην μουσική βιομηχανία.Το ιντερνέτ, ούτε στα πιο τρελά όνειρα μας δεν υπήρχε προκειμένου να «κατεβάσουμε» μουσική. Υποχρεωτικά κατεβαίναμε στο μοναδικό δισκάδικο ( ή σε 2-3 μικρότερα) με το χαρτζιλίκι των γονέων να παραγγείλουμε μουσική προκειμένου να την μαγνητοφωνήσει ο υπεύθυνος του καταστήματος από τους δίσκους σε Ιαπωνικές κασέτες. Οι πιο τυχεροί ,όσοι είχαν πικ άπ στο σπίτι, αγόραζαν ατόφιους τους μεγάλους δίσκους βυνιλίου (σπάνιο είδος σήμερα).. .Μαγνητόφωνα ή πικάπ υπήρχαν σε εφηβικά δωμάτια και η μουσική στην διαπασών έσπαγε την σιωπή αλλά και τα ..νεύρα των λοιπών μελών της οικογενείας. Δισκοπωλεία, κασέτες ή δίσκοι βυνιλίου «συνταξιοδοτήθηκαν» σήμερα από το internet, τα mp3 ,το ασημένιο cd και τα παρδαλά dvd Ω! Τι ανεπανάληπτες εποχές… Μεγαλύτεροι σε ηλικία μας κατηγορούσαν για την προκλητική συμπεριφορά ή ενδυμασία αλληθωρίζοντας για τις δικές τους εφηβικές «ανησυχίες» τις περασμένες δεκαετίες. Μία προκλητική ρόκ συμπεριφορά εμφάνισης η οποία ήταν η σιωπηλή διαμαρτυρία των νέων ενάντια στον καθιερωμένο τρόπο ζωής της επαρχιακής κλειστής κοινωνίας την οποία σεβόμασταν. Άλλες εποχές τότε! Κατεστημένο σήμερα.Αρκετοί ,μεγαλύτεροι σε ηλικία που είχαν ταξιδέψει ή ζήσει στο εξωτερικό, βλέποντας μας λέγανε χαρακτηριστικά…-Εσείς παιδιά γεννηθήκατε σε «λάθος εποχή».Αυτά που ακούτε ή πιστεύετε είναι αρκετές δεκαετίες μπροστά για τα σημερινά ( τότε ) δεδομένα. Εδώ είστε δυστυχισμένα γραφικοί νέοι. Αυτά θα ΄ρθούν πολύ αργότερα στην Ελλάδα. (Είχαν δίκιο !Τα παιδιά μας τα έχουν πλέον δεδομένα για την σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης όπως τα μαλλιά «καρφάκι» ή τα μακριά μαλλιά .Σάν να ήταν χθες θυμάμαι τις σχολικές τιμωρίες επειδή είχαμε τα μαλλιά μακριά και τα αυτιά μας δεν φαινόντουσαν! «Τιμωρία να πάμε στον κουρέα» τις αποκαλούσαν οι εκπαιδευτικοί στους γονείς μας.)!Πράγματι το ψυχροπολεμικό κλίμα Αμερικής Ρωσίας, η πυρηνική απειλή, από την μια , τα φλεγόμενα κοινωνικοπολιτικά μέτωπα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι κοσμοϊστορικές αλλαγές στα τέλη του περασμένου αιώνα από την άλλη έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της νοοτροπίας, της ταυτότητας της κοινωνικοποιήσεως της δικής μου γενιάς. Νέοι μακριά από τις συμπεριφορές των μεγαλυτέρων με υγιή εφηβική αντιδραστικότητα «ψάχναμε στα ρόκ ακούσματα το εαυτό μας».Ψαχνόμασταν σαν τα ψυχεδελικά σολαρίσματα της ηλεκτρικής κιθάρας του Jimmy Hendrix κατά την διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ. Ψαχνόμασταν σε έναν κόσμο ο οποίος γκρεμιζόταν μέσα στους στίχους του Wall των Pink Floyd η στο wind of change των Scorpions. Στριμωγμένοι , παραγκωνισμένοι από τις συμπληγάδες του διπολικού κατεστημένου ψάχναμε την θέση μας στην τότε κοινωνία. Αυτό κράτησε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 80 όπου η ρόκ αλλά και η εφηβεία είχαν πλέον κλείσει ανεπιστρεπτί το κύκλο τους. Η Rock μας δίδαξε να έχουμε όραμα στην ζωή, μας χάρισε μία ηλιαχτίδα ανάμεσα από τις σιδερένιες χαραμάδες του «συστήματος» όπως χαρακτηριστικά το ονομάζαμε. Μάς άνοιξε νέους ορίζοντες στην πορεία της ζωής ώστε σαν τον σκληρό ήχο του heavy metal να σκεφτόμαστε ,να μαχόμαστε , να αντιστεκόμαστε, να διεκδικούμε, να μην χαριζόμαστε , να έχουμε συναίσθημα , να είμαστε «ζωντανοί στην σκηνή σαν ρόκ συγκρότημα» , να είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι . Μία μουσική ήταν που προσέφερε περισσότερα από ότι μπορούσε. Μία ροκ μπαλάντα η οποία εξωτερίκευε τα πιο μικρά μας παράπονα σε σιωπηλή αλλά και εκκωφαντική (παρεξηγημένη) διαμαρτυρία στα μυαλά τότε μεγάλων. Ένας τρόπος ζωής κατακριτέος από τους πάντες τότε, αποδεκτός να μη πω δεδομένος σήμερα, ασκούσε την πιο σκληρή κριτική στο ίδιο της το ακροατήριο.Στίχοι όπως των s.pistols με την Βασίλισσα του U.K. φιμωμένη στα Τ-Shirt «Πρόβλημα, πρόβλημα, το πρόβλημα είσαι εσύ» , αυτοί , όλοι μας…
Χειμώνας 2009.. Το πέρασμα του χρόνου ήρθε για να κρίνει αμείλικτα την νεολαία των 80΄s έτσι όπως άρμοζε στον καθένα ξεχωριστά βάσει των επιλογών που έκανε στην ζωή του. Ροκ εφηβικές αναμνήσεις έρχονται ρομαντικά στο μυαλό μου σαν τις κιτρινωπές χιονίτσες στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Ροκ εφηβικές αναμνήσεις σβήνουν στο μυαλό μου ,σαν το χιόνι το οποίο έχει καλύψει τα πάντα στην Φλώρινα, υπο την μουσική υπόκρουση του «This is the end» ( Jim Morison The Door’s )
