«Τα λησμονημένα παιδιά του πολιτισμού στην Φλώρινα»
Η προικισμένη με φυσικές και κλιματολογικές καλλονές Φλώρινα χαρακτηριζόμενη από την ιδιαίτερα έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα και ευαισθησία των κατοίκων για ακριτική πόλη της Ελληνικής περιφέρειας (ζωγράφοι, γλύπτες, μουσικοί, λογοτέχνες, φωτογράφοι, 60 πολιτιστικοί-μορφωτικοί σύλλογοι, χορωδίες, χορευτικές ομάδες κ.α.), είναι αποκομμένη από δύο βασικά στοιχεία του Πολιτισμού. Το Θέατρο και τον Κινηματογράφο μια και δεν διαθέτει ( έστω προσωρινά) μία μόνιμη υλικοτεχνική υποδομή , διοργάνωση κινηματοθέατρου για τις πλατιές λαϊκές μάζες πέραν μεμονωμένων αξιέπαινων προσπαθειών.(Λέσχη Πολιτισμού) Για να συγκεκριμενοποιήσω τον προβληματισμό ως ενεργός πολίτης κατά την ταπεινή προσωπική άποψη μου, ίσως κι άλλων ,αυτό που λείπει σε πολιτισμικό επίπεδο από την Φλώρινα (πέραν της εδώ και μερικά έτη ελλείψεως κινηματογραφικής αιθούσης) είναι η έλλειψη παραστάσεων αρχαιοελληνικού θεάτρου σε ετήσια βάση ως θεσμός στην τοπική κοινωνία . Ίσως η υποδομή κλειστού κινηματοθέατρου στην πόλη μας δεν είναι ιδανική αυτή την στιγμή παρά μόνο στο νέο κτήριο του Φ .Σ .Φ. Αριστοτέλης. Οι μοναδικές ιδιόκτητες αίθουσες (του «Ελληνίς» , του «Ολύμπιον» και του «Αγγέλικα») που υπήρχαν παλαιότερα , η πρώτη μετατράπηκε σε χώρο διασκέδασης, η δεύτερη σε υπερκατάστημα , στην θέση της τελευταίας ανεγέρθη πολυκατοικία έκλεισαν λόγω της ραγδαίας εισβολής του βίντεο και πρόσφατα του δωρεάν ντιβιντί των εφημερίδων στα σπίτια μας .Μοναδική αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στο Ωδείο Φλώρινας-παλαιό κτίριο Φ.Σ.Φ. Αριστοτέλης- η οποία είναι στην φάση ανακατασκευής της και αναμένουμε σύντομα να παραδοθεί και το κενό στον κινηματογράφο να αποκατασταθεί.
Γνωστός ο αγώνας που καταβάλλουν διάφοροι συλλογικοί φορείς και δια την έναρξη μαθημάτων της Σχολής Καλών Τεχνών στην πόλη της Φλώρινας (συνυπολογιζόμενοι της μειώσεως των εισακτέων φοιτητών σε όλα τα Ανώτερα - Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα φέτος στην χώρα μας) .Όμως λησμονήσαμε ότι εκτός των μαθημάτων των φοιτητών ,της νεολαίας γενικότερα κατά την έξοδό τους ποια «πνευματική τροφή» θα προσφέρουμε όχι μόνο σε αυτούς αλλά και στους τουριστικούς επισκέπτες ή συντοπίτες μας πέραν του ….πεζόδρομου, των καφέ, των μπάρ, των ντιβιντι, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, της θλιβερής τηλεόρασης και των λοιπών λεγόμενων…..«πολιτιστικών κέντρων διασκέδασης». Φέτος το καλοκαίρι στις 16 Ιουλίου 2006 σημαντικός αριθμός συμπολιτών επισκεφθήκαμε το θέατρο της αρχαίας Ηράκλειας στο γειτονικό Μοναστήρι όπου παρακολουθήσαμε την αρχαία ελληνική παράσταση «Ιφιγένεια εν Ταύροις» που ανέβασε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και φανερά ικανοποιημένοι στην επιστροφή όλοι μεταλαμπαδεύσαμε τις θετικότατες εντυπώσεις μας σε όσους έχασαν την ευκαιρία να προσέλθουν. Λύπη με προβληματισμό αισθάνθηκα όταν παρακολούθησα στο παρελθόν ως θεατής αρχαίων θεατρικών παραστάσεων στην Επίδαυρο (βλ. φωτογραφία), στο κηποθέατρο Λάρισας, στο Δίον Πιερίας, στο Κ.Θ.Β.Ε. στην Θεσσαλονίκη, από όπου μου γεννήθηκε το ερώτημα … γιατί όχι φεστιβάλ αρχαίου θεάτρου και στην ακριτική Φλώρινά μας ?.
Όπως κάθε έτος διοργανώνονται στις Πρέσπες,, στην Φλώρινα και στα λοιπά δημοτικά διαμερίσματα τον μήνα Αύγουστο εκδηλώσεις ανάδειξης του πολιτισμού μας σε τοπικό, πανελλαδικό ακόμη και διεθνές επίπεδο .Επισκέπτες από όλα τα μέρη της χώρας αλλά και του εξωτερικού συρρέουν κάθε χρόνο για να μας παρακολουθήσουν, να χειροκροτήσουν αλλά και να θαυμάσουν τις φυσικές ομορφιές του τόπου μας. Πολλά χρηματικά ποσά μέσω των εκδηλώσεων δαπανώνται δια την πνευματική- καλλιτεχνική μας καλλιέργεια, αξιοποίηση , ανάδειξη του Πολιτισμού μας με στόχο την έμμεση ή άμεση πολιτιστική μας δημιουργία (ορθολογιστικά ή όχι δεν είναι του παρόντος προσωπικά να τα κρίνω). Καλή η ανάδειξη των τοπικών αγροτικών προϊόντων ή της τοπικής κουζίνας (φασόλια, τσιρόνια, πατάτες, πιπεριές, πίτες, , γλυκίσματα, κρασιά κ.λ.π.) ,η προβολή του λαογραφικού μας πλούτου (δημοτικοί χοροί, ακούσματα από τα χάλκικα και τις λύρες, λαογραφικά εκθέματα, εκθέσεις φωτογραφίας, παραδόσεις, ήθη κι έθιμα) , τα ζωηρά χρώματα από τα πινέλα των αξιέπαινων ζωγράφων μας, τις δημιουργίες των γλυπτών μας, τις πένες των λαογράφων λογοτεχνών μας, τις μουσικές νότες και τις πενιές συναυλιών Ελλήνων και ξένων μουσικών ειλικρινά τα χρειαζόμαστε και οφείλουμε να τα προσφέρουμε απλόχερα στους επισκέπτες , τουρίστες, φοιτητές μας μα πάνω από όλα αυτά δεν θα ήταν κάκιστο και η ανάδειξη της ιστορικής πολιτισμικής κληρονομιάς μας, του Ελληνικού Πολιτισμού, με παραστάσεις αρχαίου θεάτρου στην ακριτική «κυψέλη πολιτισμού» που λέγεται Φλώρινα..
-Τι υπέροχη ιδέα θα ήταν η διοργάνωση Φεστιβάλ Αρχαίου Θεάτρου στην Φλώρινα σε ένα υπαίθριο αμφιθέατρο , κάθε δεκαήμερο Αυγούστου ή στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Πρέσπεια» ,με τις συντονισμένες ενέργειες των τοπικών παραγόντων, να ανεβαίνουν έργα από καταξιωμένες θεατρικές ομάδες ή ηθοποιούς όπως του Εθνικού Θεάτρου, του Κ.Θ.Β.Ε. οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, οι τραγωδίες του Ευριπίδη, του Αισχύλου , του Σοφοκλή? Αλήθεια τι μεγάλη πολιτιστική προσφορά θα ήταν να παρακολουθούσαμε κάθε Αύγουστο υπο το δροσερό φώς της σελήνης παραστάσεις αρχαίου θεάτρου, τα έργα των οποίων είναι τόσο διαχρονικά σήμερα κι εξακολουθούν να προσφέρουν ψυχαγωγία, αρμονική και ισόρροπη καλλιέργεια μάθησης, πνεύματος και ηθικής. ? Θεατρικά έργα που σκιαγραφούν τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές. Προσεγγίζουν με ευστοχία τα επίκαιρα κοινωνικά, πολιτικοοικονομικά αλλά και τα απλά διαπροσωπικά, ανθρώπινα ζητήματα της εποχής μας .Οδηγούν τον θεατή σε μία πνευματική διέξοδο ή ανάταση από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Οδεύουν το θεατή στην φιλοσοφία, στην ηθική, στον θετικό τρόπο σκέψης αλλάζοντας την φύση, την στάση, την σκέψη του για όσα βιώνει και περιβάλλεται. Έργα που κριτικάρουν πάσα εξουσία (πολιτική σάτιρα) ή προβληματίζουν (τραγωδία-δραματική ποίηση).Έργα που η λέξη «ηθοποιός» παίρνει σάρκα και οστά (ποιώ –ήθος).Έργα που σε καμία περίπτωση δεν «αποβλακώνουν , δεν μειώνουν, δεν προσβάλλουν »την νοημοσύνη του θεατή αναλογιζόμενος όσα «πολιτιστικά» βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα Μ.Μ.Ε.
Ίσως κάποιοι θεωρούν όλα αυτά…. «όνειρα θερινής νυχτός» αλλά είμαι σίγουρος ότι στους περισσότερους συμπολίτες μου τοποθέτησα « ένα λιθαράκι προβληματισμού» στην σκέψη τους δια το μέλλον των πολιτιστικών δρώμενων της Φλώρινας ώστε να υλοποιήσουν στο μέλλον το…όραμα πολιτισμού που αντικρίσαμε στο γειτονικό Μοναστήρι .Να γίνει κάποτε η Φλώρινα ο ακρογωνιαίος πόλος έλξης της πατρίδος μας ακόμη περισσότερο ποιοτικότερου τουρισμού .Οι επισκέπτες να θυμούνται και να διαφημίζουν την περιοχή μας πέρα από την φιλοξενία των ανθρώπων, τις γαστρονομικές νοστιμιές , τις φυσικές ομορφιές του τοπίου άλλα και την έντονη καλλιτεχνική, πολιτισμική ευαισθησία μας..
Τέλος θα υποβάλλω εις την ιστορική μνήμη όλων και ειδικά όσων επιθυμούν να ηγούνται των τοπικών πραγμάτων (πρίν «κλαπεί κι αυτό το όνειρο» από κανέναν γειτονικό νομό…)ότι κάποτε «Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν ίδρυε Αλεξάνδρειες μεταξύ άλλων κατασκεύαζε θέατρα και στάδια ,διοργάνωνε μουσικούς, ωδικούς, δραματικούς, γυμναστικούς, ιππικούς αγώνες μια και ο αθλητισμός με το αρχαίο θέατρο πέραν των στοιχείων του ανώτερου εκπολιτιστικού έργου που ήθελε να μεταλαμπαδεύσει ήταν ένα παιδαγωγικό, πνευματικό, ψυχοθεραπευτικό, ψυχαγωγικό, ηθικοπλαστικό, μέσο διαμόρφωσης του χαρακτήρα, του τρόπου σκέψης των πολιτών στον αρχαίο κόσμο….Αλήθεια γιατί όχι και σήμερα? Τί ποιο καλύτερο σήμερα θα ήταν η συνδιοργάνωση θεατρικών , μουσικών, αθλητικών εκδηλώσεων ταυτόχρονα κάθε Αύγουστο στον τόπο μας? » Σήμερα πέραν των μεμονωμένων θεατρικών επιθεωρήσεων ή προσπαθειών η ιδέα ενός φεστιβάλ αρχαίου θεάτρου θα συνέβαλλε στην γενικότερη ανάπτυξη του τόπου, στην προβολή της περιοχής, στην ανάδειξη της ιστορικής μας κληρονομιάς, αλλά και στην πολιτιστική διέξοδο ανοίγοντας «νέα παράθυρα» στην απομόνωση των συμπολιτών μας λόγω της έλλειψης των δύο παιδιών του πολιτισμού που ονομάζονται αρχαίο θέατρο-κινηματογράφος. Ελπίζω κάποτε τα παιδιά μας το όνειρο αυτό να το ζήσουν, εάν εμείς δεν ευτυχίσουμε να το ζήσουμε από κοντά
