Ο ΒΟΥΝΙΣΙΟΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

Aπο το ημερολόγιο περιπλανήσεων του Βουνίσιου Ακτιβιστή...........

Ένα απόγευμα του Ιουλίου ανηφόρησα στο θεϊκό βουνό , τον Όλυμπο. Το συνηθίζω συχνά τα καλοκαίρια σαν λιώνουν τα χιόνια στις περήφανες κορφές του ...Πεύκα.. οξιές ,βελανιδιές , αγριολούλουδα,  έλατα φυτρωμένα παντού , όπου άγγιζε το μάτι ακόμη και στα πιο απόκρημνα βράχια .Πηγές αναβλύζουν στις σκιώδης πλαγιές .Φαράγγια απότομοι γκρεμοί μέχρι επάνω στις απόκρημνες βουνοαιχμές του οι οποίες λές κι αγγίζουν τον ουρανό, τα σύννεφα , σκίζουν το αγέρι. Από το μονοπάτι εκείνο το αρχαίο το αιώνιο ανηφόρισα ,Μουσική υπόκρουση η Μυθωδία του Βαγγέλη Παπαθανασίου .Πίσω μου απλωνόταν ο Θερμαϊκός , το Αιγαίο .

 Ο προορισμός μου φέτος ήταν κάπου στην μέση κοντά στα πριόνια.. ¨ένας καταρράκτης του Ενιπέα με περίμενε όπως τον είχα ζωγραφισμένο στο νού μου μήνες τώρα για να λουστώ στα παγωμένα ύδατα του. Εμπρός στα έκπληκτα μάτια περαστικών βούτηξα . Κάθε κύτταρο το σώματος είχε λουστεί από τα κρυσταλλένια ύδατα του. Ένα γαλαζοπράσινο χρώμα του νερού που χόρευε ανάμεσα στα λαξευμένα γκρί βράχια. Ο καταρράκτης πιο πέρα, το κελάρυσμα ο ήχος το τραγούδι των υδάτων το πράσινο των δένδρων .Εικόνες ενός Μακάριου τόπου όπως το είχα στο νού τότε που κάλπαζα πάνω σε ένα πανέμορφο άλογο κάποτε στα παγωμένα ύδατα του Αχέροντα Δασώδεις απότομες πευκόφυτες πλαγιές υψώνονταν σαν σάρισες στον ουρανό. Στο βάθος πάνω από όλα υψώνονταν η βραχώδης κορυφογραμμή του Μύτικα .Εκεί όπου στην αρχαιότητα κατοικούσαν οι 12 Ολύμπιοι ο θρόνος του Δία.

Επιστροφή στο αρχαίο Δίον πίσω από μία επιγραφή του Μέγα Αλέξανδρου αγνάντευα τις κυματοειδής σιλουέτες του ορεινού όγκου καθώς συναντιόταν με τα μπλε κύματα του Αιγίου Σε μια γέφυρα της εθνικής οδού, διέκρινα τον ποταμό Ενιπέα ο οποίος κατέληγε κι αυτός στο Θερμαϊκό στο Αιγαίο .. Ο ήλιος έδυε καθώς ξανά θαύμαζα κάπου κοντά στο κάστρο του Πλαταμώνα πίσω , το επιβλητικό βουνίσιο όγκο του Ολύμπου Μία γαλήνη σε ψυχή σε σώμα με κυρίευσε καθώς συνέχιζα το ταξίδι κάπου περιπλανώμενος στο μυθικό βουνό των Θεών τον Όλυμπο..

ΕΝ ΠΛΩ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΤΕΜΠΗ.......................

Ο ¨Όλυμπος και ο Κίσσαβος τα δυό βουνά αιώνια μαλώναν μέχρι όπου ο πανεπόπτης Ζεύς τα έσκισε στην μέση με κεραυνούς σεισμούς καταποντισμούς . Κάπως έτσι στα προκατακλυσμιαία έπη, η αρχαία θάλασσα της Θεσσαλίας ξεχύθηκε στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Κάπως έτσι κόπασε η μάχη των δύο βουνών , της ηφαιστειογενούς μανίας του Κισσάβου και του γίγαντα βουνού Ολύμπου. Σχηματίσθηκε ένα καταπράσινο φαράγγι , ένα βαθύ κάθετο χάσμα γής όπου στις όχθες του ποταμού αναβλύζουν υπόγεια ύδατα που ταξιδεύουν απ τις χιονισμένες κορυφές του Ολύμπου. Στα απομεινάρια της προκατακλυσμιαίας Θετταλίας θάλασσας φύτρωσε ένας χρυσοφόρος κάμπος με στάρια ενώ στο στενό εκ του οποίου ταξίδεψαν τα τρικυμιώδη κύματα προς το Αιγαίο δεσπόζει σήμερα ο ποταμός Πηνειός .Πηγάζει από τα ψηλά βουνά της κορμοστασιάς της Πίνδου .Μέσω της βραχώδους στενωπού ανάμεσα στον ¨Όλυμπο και στον Κίσσαβο κυλάει βουβός ο ποταμός μέχρι να εκβάλει στα νότια παράλια της Πιερίας προς το Αιγαίο. Η ηφαιστειακή μανία του Κισσάβου σταμάτησε στην θέση της οποίας φύτρωσαν ατελείωτα δάση από κισσό πλατάνια κι άλλα δένδρα σαν συνέχεια του Πηλίου.

Στην μία όχθη του ποταμού στέκεται ο κάθετος βραχώδης σχηματισμός του Απόλλωνα ενώ στην άλλη όχθη αναβλύζει η αρχαία κρήνη της Δάφνης. Κάπου ανάμεσα στις όχθες με τα πλατάνια που χαϊδεύουν με τα κλαδιά τους τα ύδατα του Πηνειού ανάμεσα στον Πάνα , σε σάτυρους, σε νύμφες του βουνού και σε ποταμίσιες νεράιδες λούζονταν ολόγυμνη η Δάφνη, μία πανέμορφη παρθένα , κόρη του ποταμίσιου Φινέα. Εντυπωσιασμένος ο ομορφότερος των Ολύμπιων Απόλλωνας την κυνηγούσε από όχθη σε όχθη κατακυριευμένος από ερωτικό πάθος .Αντίλαλοι του ερωτικού πόθου ακούγονταν στα βράχια των όχθεων. Οι φωνές αγωνίας της Δάφνης αντηχούσαν κι αυτές στο μυθικό φαράγγι. Η Δάφνη κόρη του ποτάμιου Φινέα αντιστέκονταν , δεν υπέκυπτε στο ερωτικό κάλεσμα του Ολύμπιου Απόλλωνα. Εκεί λίγο μετά από την γέφυρα του σημερινού Εθνικού δρόμου υπήρχε το αρχαιότερο ιερό του Απόλλωνα πρίν «μετακομίσει» στους Δελφούς ¨Όταν η δάφνη έκλεγε απεγνωσμένα ο Φινέας την μεταμόρφωσε σε δένδρο από τα φύλλα του οποίου η Πυθία έδινε τους χρησμούς της στους αρχαίους. Ο λυπημένος Απόλλωνας μόλις αντιλήφθηκε ότι έχασε την αγαπημένη του για πάντα καθιέρωσε την δάφνη ιερό φυτό του., Στεφάνια δάφνης ήταν τα έπαθλα στους μουσικούς αγώνες που γίνονταν προς τιμή του στους Δελφούς ή σε άλλα αρχαία μέρη. Εξ αυτού του γεγονότος μέχρι σήμερα βλέπετε ημιμαθείς γραμματισμένοι , στεφάνια δάφνης σε διάφορες εκδηλώσεις μνημεία ηρώα μετάλλια έπαθλα κύπελλα σήματα ακόμη και εκτυπωμένα στεφάνια δάφνης σε διάφορα εμπορικά βραβευμένα προϊόντα. Τόσο πολύ ερωτεύθηκε ο Απόλλωνας ο ομορφότερος του Ολύμπιου νέος, την Δάφνη. Στεφάνι Τιμής αγάπης δόξας πανάρχαια αξία έγινε ο έρωτας εκείνος που έσβησε τόσο άδοξα στα αρχαία Τέμπη. Τόσους αιώνες, χρόνια , άνθρωποι , λαοί πέρασαν από τα Τέμπη Λίγοι ίσως ελάχιστοι σημερινοί τα θυμούνται ακόμη….

Κάτι τέτοιες αρχαίες ιστορίες πλανιόταν στο νου μου καθώς διασχίζαμε τα ήρεμα ύδατα του Πηνειού στα σημερινά Τέμπη θαυμάζοντας το τοπίο. Τέμπη τόπος γνωστός μέχρι σήμερα σπάνιας φυσικής ομορφιάς με το θαυματουργό ξωκλήσι μέσα στα βράχια της Αγίας Παρασκευής, την κρεμαστή γέφυρα, τα δασώδη παρόχθια πλατάνια, σπάνια πουλιά που φωλιάζουν στα δένδρα η στους βράχους , τα σχεδόν ακίνητα ύδατα του Πηνειού μέχρι τις εκβολές του στο Αιγαίο Γνωστό γεωγραφικό σημείο όπου τα τελευταία χρόνια έχουμε θρηνήσει τόσα αθώα θύματα στον βωμό της ασφάλτου . Στέκουν βουβά σαν μάρμαρα σαν βράχοι πλάι στον εθνικό δρόμο με τις νταλίκες τα αυτοκίνητα τα λεωφορεία .

Μην ανησυχείς είπα στην γλυκιά μου έχει μία αρχαία κρήνη με το όνομα σου λίγο πιο πάνω στον δρόμο προς τον Πλαταμώνα να ξεδιψάσουμε. Κι είχε εκείνο το μεσημέρι ένα καύσωνα ένα λιοπύρι κοντά στους 42 βαθμούς κελσίου. Ξεροσταλιάσαμε στην κυριολεξία αλλα ξεδίψασε το νού μας η εν πλώ διαδρομή με το πλοίο της αγάπης που έχει κάθε μισάωρο δρομολόγιο στα σημερινά Τέμπη ο ..κάπτεν Νίκος.

ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ

Υπάρχει σε ένα μουχλιασμένο αγγλοσαξονικό μουσείο ένα αρχαίο έκθεμα ( κλεμμένο κι αυτό σαν τα ανάγλυφα γλυπτά , όχι μάρμαρα άξεστε, του Παρθενώνα). Μία αρχαία αττική ερυθρόμορφη κύλικα του 440 με 430 πΧ αιών. Πολύ επίκαιρο θα έλεγα

.Αναπαριστά τους άθλους του Θησέως. Στο κέντρο της βάσεως απεικονίζεται ο Θησέας ο οποίος σέρνει νεκρό το αιμοδιψές τερατόμορφο γιό του Μίνωα τον γνωστό μέχρι τις ημέρες μας Μινώταυρο. 12 παρθένες και αμούστακοι έφηβοι από την αρχαία Αθήνα κάθε έτος γινόταν θυσία κάτω από τα κέρατα του τερατόμορφου μυθικού όντος Γύρω γύρω εξ αυτού υπάρχουν παραστάσεις όπου ο μυθικός ήρωας μου από τα παιδικά χρόνια , ο Θησέας σκοτώνει τον Κερκύονα , τον Σίνη Πιτυοκάμπτη, τον Σκίρωνα τα γουρούνια της Κρομμυώνας , το ταύρο του Μαραθώνος, ενώ σε μία γωνιά δολοφονεί καθοδόν προς την Αθήνα , τον γενειοφόρο αρχιλήσταρχο όλων των προηγούμενων συμμοριών κλεφτών, δολοφόνων, ανωμάλων ή τεράτων της εποχής που λεηλατούσαν, βίαζαν, βασάνιζαν ή σκότωναν τους αρχαίους οδοιπόρους , ονομαστό σε όλους μας τον …Προκρούστη Ο Θησεύς σκότωσε στην ίδια την κλίνη που βασάνιζε ο Προκρούστης τα αθώα θύματα του με ένα διπλό πελέκι ( κάτι περίπου σαν τα σημερινά τσεκούρια με τα οποία κόβουμε τα άρρωστα , σάπια ή γερασμένα δένδρα με κουφάλες ή όχι στο βουνό μας )Επίσης υπάρχουν, αν λανθάνω διορθώστε με , κι άλλες διδακτικές αναπαραστάσεις στο αρχαιολογικό μουσείο της Κορίνθου , της Ολυμπίας και στους Δελφούς.

Ανάγλυφο Ηρακλή Αρχ Μουσείο Κορίνθου

Οι άθλοι του Ηρακλέους ημίθεου έλληνα πρόγονου μας. Ανάγλυφες αναπαραστάσεις όπου ο Ηρακλής με το ακανθώδες ρόπαλο του σκοτώνει το λιοντάρι της Νεμέας, την λερναία Ύδρα με τα πολλά κεφάλια και κοινή ουρά, τις στυμφαλίδες όρνιθες, την αμαζόνα Ιππολύτη, τον ερυμάνθιο κάπρο ( ένα τεράστιο αγριογούρουνο ήταν ) . δαμάζει τα άγρια άλογα του Διομήδους, τα βόδια του Γηρυόνη, φέρνει τα χρυσά μήλα από τις εσπερίδες , πηγαίνει κι έρχεται στον Άδη αφού δένει από το λαιμό με γερό καπίστρι τον τρικέφαλο σκύλο του Αδη τον Κέρβερο, καθαρίζει τους στάβλους του Αυγεία ( αν ζούσε σήμερα είχε αναρίθμητους πολλούς στάβλους να καθαρίσει ) μέχρι τα γεράματα του να ανέβει ημίθεος στον Όλυμπο να πιεί το νέκταρ των Ολυμπίων. Από γεννησιμιού του τον Ηρακλή, οι Μοίρες τον προόριζαν να εξολοθρέψει ότι κακό, στραβό, αιμοβόρο, μιαρό βασάνιζε την ανθρωπότητα της εποχής του Στην βρεφική κούνια του καθώς έπαιζε με τα παιχνίδια του, έπνιξε δύο κατάμαυρα δηλητηριώδη φίδια που έστειλε η Ολύμπια Ήρα σύζυγος του Δία ως εκδίκηση για τις σεξουαλικές αταξίες του Δία .¨Όταν σε ηλικία έφηβου βρέθηκε σε ένα βουνίσιο σταυροδρόμι διάλεξε το δυσκολότερο μονοπάτι για να φτάσει στον προορισμό του. ¨Ηταν το δύσβατο ορεινό μονοπάτι της αρετής της ανδρείας της τόλμης.. ¨Έμβλημα του στα αρχαία ευρήματα ήταν το ακανθώδες ρόπαλο και η λεοντή στο κεφάλι. Χαρακτηριστικό στα αγάλματα το γένι ,το σκαλισμένο καλά γεροδεμένο πρόσωπο μυώδες κορμί αλλα και το πανέξυπνο βλέμμα του. Όλοι οι Ηρακλειδής απόγονοι του στο γενεαλογικό δένδρο διέπρεψαν έγραψαν ιστορία ανα τους αιώνες που πέρασαν .Ενδεικτικά αναφέρω δύο απογόνους του μεταξύ εξ αυτών ήταν ο Φίλιππος και ο Μέγας Αλέξανδρος Ηρακλείδης από το αρχαίο ελλήνων γένος το δοξασμένο το Μεγάλο του Ηρακλέους …

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι στο βουνό ..Άραγε θα βρεθούν σήμερα στην εποχή της παρακμής και της σαπίλας εξολοθρευτές του κακού που μαστίζει την ανθρωπότητα σαν τον Θησέα, τον Ηρακλή, τον Ιάσωνα ή τον πολυμήχανο Οδυσσέα ?