Λάζος ο βουνίσιος σας περιηγεί...
Στό έκτο χιλιόμετρο του δρόμου απο την Φλώρινα προς το χιονοδρομικό κέντρο Βίγλα Πισοδερίου,τις Πρέσπες, την Καστοριά υπάρχει το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων σε μία μοναδικής φυσικής ομορφιάς βουνίσια τοποθεσία.Ακριβώς απο πάνω δεσπόζει επιβλητικά το βουνό με κορυφή την γνωστή στους Φλωρινιώτες ορειβάτες με την ονομασία "Τάιμα" ( υψ 1647 μ) Πλάι στο εκκλησάκι υπάρχει ένα ρυάκι που κατεβάζει τα νερά απο το λίωσιμο χιονιών της κορυφής του βουνού τα οποία συσσωρεύονται μέσα στην ημικυκλική χαράδρα κάτω απο την κορυφή λειτουργώντας κάπως σάν μία τεράστια χωάνη των βρόχινων υδάτων που εκβάλει χαμηλότερα στον ποταμό Σακουλέβα . Νοτίως αυτού ευρίσκεται ο συνοικισμός Σίμου Ιωαννίδη και ένας ασφάλτινος κατηφορικός δρόμος που οδηγεί κι αυτός στην πόλη μαζί με τον παλιό δρόμο Φλώρινα προς Πρέσπες που διέρχεται του σημείου . Παλαιότερα η κατηφόρα αυτή ήταν ένας απλά ένας ξεχασμένος αγροτικός ημιδασικός χωματόδρομος
Οι πρώτες μου αναμνήσεις στο εκκλησάκι ήταν απο εκδρομές στο σημείο που κάναμε με την οικογένεια μου αλλα και με εφηβικές παρέες που πηγαίναμε εκεί με τα μηχανάκια. Τα παλαιότερα χρόνια πηγαίναμε εκεί συνήθως την Πρωτομαγιά γιατί σε ένα διπλανό λιβάδι ανάμεσα σε πανύψηλες λέυκες ανθίζουν την Πρωτομαγιά οι νάρκισσοι και εξαφανίζονται 10 μέρες μετά .Στο έδαφος του παραμυθένιου λιβαδιού αναβλύζουν υπόγεια ύδατα του βουνού σχηματίζοντας το κατάλληλο εδαφικό υπόστρωμα για την ανθοφορία νάρκισσων και άλλων ανοιξιάτικων λουλουδιών ανάμεσα στην οργιώδη βλάστηση φτέρης, χορταριού ή άλλων αγριολούλουδων του βουνού. Πρωτομαγιά λοιπόν τα παλαιότερα χρόνια ανηφόριζε μεγάλος αριθμός Φλωρινιωτών στο σημείο εορτάζοντας τον όψιμο ερχομό της εαρινής ανθοφορίας τηρώντας την πανάρχαιη παράδοση των ανθεστηρίων μιά και ο χειμώνας στην Φλώρινα κρατάει κλιματολογικά μέχρι και μέσα στον μήνα Μάιο . Με τα πόδια ή με κάθε μεταφορικό μέσο της εποχής ανηφορίζαν οι Φλωρινιώτες για να "πιάσουν τον Μάη", να πλέξουν "Μαγιάτικα στεφάνια απο νάρκισους" με την χαρακτηριστική ευωδιά που πλυμμήριζε τα σπίτια Η τοποθέτηση νάρκισσων στο τραπέζι του πατρικού σπιτιού άν και ολίγον επικύνδινη σε κλειστούς χώρους ήταν μία χαρακτηριστική ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων απο την περιοχή.Τα τελευταία έτη η συνήθεια αυτή αρχίζει να συρρικνώνεται παρά τις μεμονωμένες εκδρομές φυσιολατρών,ορείβατών πεζοπόρων , νεαρών παρεών ή ερωτευμένων ρομαντικών ζευγαριών που έχουν ώς προορισμό το "έκτο" χιλιόμετρο.
Το εκκλησάκι στο σημείο εορτάζει κάθε 1η Ιουλίου ανήμερα της εορτής των Αγίων Αναργύρων ,του Κοσμά και Δαμιανού, όπου συγκεντρώνει έπίσης κόσμο κατα την δοξολογία που τελείται την ημέρα αυτή. Σύμφωνα με πληροφορίες αναστηλώθη απο την Βασιλική Πρόνοια μεταπολεμικά λόγω καταστροφής του απο πυρκαγιά.Υπάρχει στον πρόναο ότι απέμεινε απο την πυρκαγιά , η εικόνα των Αγίων Αναργύρων Αποτελεί τόπο γαλήνης προσευχής και ηρεμίας. Το γραφικό εκκλησάκι ξεδιψάει τους ταξιώτες ή πεζοπόρους ορειβάτες με μία χαρακτηριστική λίθινη βρύση που ευρίκεται πλησίον του δρόμου και ένα ξυλινο παγκάκι με στέγαστρο που τοποθετήθηκε τελευταία για την ξεκούραση τους.Μιά πέτρα της βρύσης άποτελεί μνημειακό κόμμάτι της ιστορίας της πόλης . Το περισυνέλεξε ο Φλωρινιώτης ζωγράφος- γλύπτης κ.Δογούλης το οποίο εναποτέθηκε στο σημείο . Αποτελεί σύμφωνα με αναφορές μία πέτρα απο το οθωμανικό λουτρό και σήμερα απλά είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο της γραφικής βρύσης.
Στο έκτο χιλιόμετρο απο την αντίθετη πλευρά του δρόμου παλαιότερα υπήραν ένας χωματόδρομος που οδηγούσε σε ξέφωτο δάσους απο πανύψηλες λέυκες ( αρκετές υπάρχουν ακόμη) με ερείπια κτισμάτων (πιθανολογώ ενός νερόμυλου).Στο ξέφωτο εκείνο οι εκδρομείς της Πρωτομαγιάς άπλωναν τα σεντόνια για να φάνε ή ψήναν υπαιθρίως κρεατικά που έφερναν απο το σπίτι Στην θέση του ξέφωτου σήμερα ανεγέρθη ένα υπερπολυτελές μοντέρνο ξενοδοχείο με πολλές ανέσεις για τους τουριστικούς επισκέπτες.
Μετά την δεκαετία του 1990 το σημείο αγγαλιάσθηκε με φροντίδα απο αρκετούς Φλωρινιώτες ή φορείς κι έτσι το γραφικό εκκλησάκι εξωραίσθηκε με ποικιλία δένδρων που φυτεύθηκαν, με τοποθέτηση ξύλινων κατασκευών ( κιόσκια, πέτρινη μικρή ψησταριά,περιφράξεις, κατασκευή πρόναου, υπόστεγου προσκυνήματος εικόνων με κηροποίια, πλακόστρωση , πέτρινα σκαλοπάτια, καθαρισμο εδάφους απο αγριόχορτα, ανακατασκευή βοηθιτικών πέριξ κτισμάτων. Γενικά ο χώρος στο έκτο χιλιόμετρο με τις γλυκές αναμνήσεις παλαιών ή νεοτέρων Φλωρινιωτών αποτελεί ένα υπόδειγμα ήπιας ανάπλασης και πρότυπο για την ανάπλαση πολλών βουνίσιων σημείων στην Περιοχή. Αποτελεί κόσμημα κάθε φορά που το επισκέπτομαι με δεύτερο το παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος στον ομόνυμο περιαστικό δάσος άν και το δέυτερο έχει σβήσει αρκετά την παλιάγραφική εικόνα που είχε.Το έκτο χιλιόμετρο αποτελεί μία απο τα εκατοντάδες σημεία απόδρασης , αναψυχής, γαλήνης και προσευχης για εμάς του Φλωρινιώτες απο την πεζή καθημερινότητα μας αλλα και του οδοιπόρου που μπορεί να κάνει μία σύντομη στάση ή να διαμείνει για να θαυμάσει το μεγαλείο της Φλωρινιώτικης φύσης .Αποτελούν αριστα υποδείγματα ήπιας παρέμβασης αλλα και εξωραισμού ξεχασμένων τοποθεσιών απαράμιλλου φυσικού κάλλους δασικών - βουνίσιων τόπων.
υστερόγραφο
Δυστυχώς η μόνη δυσφορία που εχω είναι ότι στο έκτο το δάσος με τις λεύκες αλλα και ψηλότερα με τις βελανιδιές έχουν περιορισθεί για διάφορους λόγους ( καυσοξυλεία,οικοδομικές εργασίες). Το ίδιο και στη εικόνα του ρυακιού και της βρύσης όπου πολλοί ασυνείδητοι (βρωμιάρηδες στην κυριολεξία ) επισκέπτες πετούν το σκουπιδαριό τους εκεί μεσα παρά την ύπαρξη κάδων απορριμάτων που είναι τοποθετημένοι για τον σκοπό αυτό .
έκτακτη λυπηρή είδηση .
Απεβίωσε ένας απο τους πρωτοπόρους Ορειβάτες της Φλώρινας.Φτωχότερος απο σήμερα ο ορειβατικός κόσμος της Φλώρινας. Ο Χρ.Φάτσης έφυγε σάν αετός απο κοντά μας. Εις μνήμην του αναρτώ μία σπάνια φωτογραφία που βρήκα στον ιστοχώρο florinapast απο το παλιό μοναστήρι του Άγιου Μάρκου...
Η φωτογραφία απεικονίζει ένα αιωνόβιο δένδρο στον αυλόγυρο της Μονής του Αγίου Μάρκου, το οποίο, όπως μας είπε ο κομιστής της φωτογραφίας γνωστός φυσιολάτρης το δένδρο ήταν 160 ετών, σε κλαδί του οποίου ξεκουράζονται οι: Γιάννης Σγουρίδης, Βασίλειος Κίτσος, Χρήστος Φάτσης, Γιάννης Αρμπατζής, Πέτρος Κωνσταντινίδης, Χρήστος Παπακοσμάς και Πέτρος Καραμπέτσος. Οι μικροί που είναι δεξιά δεν αναγνωρίσθηκαν