Κάποτε στην χαράδρα

Στο σενάριο της κινηματογραφικής ταινίας "καποτε στην Αμερική" πρωταγωνιστούν δύο μαφιόζοι. Μετά την αποφυλάκιση του ενός , ο δεύτερος είχε στήσει ένα γράφειο Τελετών και Μνημοσύνων. Στα "ενδότερα" του ¨καταστήματος δέν υπήρχαν "νεκροφόρες" (οχήματα ή ..έπιπλα τελετών) Εκεί ήταν συστεγασμένο το "κυρίως κατάστημα". ¨Ηταν μία υπερπολυτελής αίθουσα για τα οικονομικά μέτρα ή σταθμά της εποχής, κάτι μεταξύ σημερινού νάιτκλάμπ , καμπαρέ ή πορνείου. Η είσοδος για τους επισκέπτες στο κλειστό κλάμπ γινόταν απο την "πίσω πόρτα σκουριασμένη πορτα " του καταστήματος αθέατη στους ανυποψίαστους περαστικους παρα μονάχα στους "Μυημένους".Απο ένα συρταρωτό παραθυράκι στην σιδερένια πόρτα γινόταν ο έλεγχος των προσώπων , το σημερινό "φέισκοντρόλ" αγγλιστί.Θύμησε στον αποφυλακισθέντα για φόνο μαφιόζο της συμμορίας το...παιδικό οφθαλμόλουτρο που έκαμνε απο μικρός στην μικρή τότε ερωμένη μπαλαρίνα του, η οποία γέρασε , έγινε σπουδαία ηθοποιός και κάλυπτε τις ρυτίδες της με....λευκή πούδρα προσώπου . Απαγορευόταν η είσοδος αυστηρώς σε μή εγγεγραμένα μέλη της λέσχης στην στοά ενός βρώμικου καλντεριμίου κάπου στο Μπρόνξ. Εκεί διασκεδάζαν πολιτικοί, εργολάβοι,τραπεζίτες, βιομήχανοι, νομικοί, αρχιτεκτονες, δημοσιογράφοι,λιανέμποροι,λαχανέμποροι, μαστρωποί , διαστροφείς, αποτυχημένοι επιχειρηματίες κ.α. της μπουρζουαζίας παρέα με τις επι χρήμασι εκδιδόμενες (ανύπαντρες ή παντρεμένες) κυρίες ή νεαρές κοπελίτσες.Συχνάζαν άτομα πάσης υποψίας κατα τα άλλα σεβαστά πρόσωπα της ημέρας .Επιδίδονταν όμως τις νύχτες σε οργιώδη μεθύσια μιά και τον καιρό εκείνο ήταν η εποχή της λεγόμενης ......¨ποτοαπαγόρευσης".

 Τήν ημέρα εκείνη λοιπόν που αποφυλακιζόταν ο μαφιόζος "β βαθμού" γινόταν μία δεξίωση.Εορτάζαν την λήξη της ποτοαπαγόρευσης . Είχαν για ατραξιόν της βραδιάς ένα κιβούρι στολισμένο με μία τεράστια τούρτα , να σβήσουν τα κεράκια και να επιδοθούν νομίμως στο μεθύσι και τα νυχτερινά όργια.Το γραφείο τελετών έκλεισε για να ανακαινιστεί με "εγκληματικότερες επιχειρήσεις" .. Το σενάριο αναφέρεται κατα κύριο λόγο στο πώς περιθωρειακά στοιχεία του υποκόσμου , κοινές συμμορίες αλητών του δρόμου, απο το κάψιμο περιπτέρων κατάφεραν ΄να ελέγχουν όλη την κοινωνία. Ανθρώπων του υποκόσμου που δρούν στο παρασκήνιο, μακριά απο τα αδιάκριτα βλέμματα του απλού κακόμοιρου κοσμάκι .Της υποκριτικής "μπουρζουαζίας" που συνεορταζε με μαφιόζους οι οποίοι κατα την διάρκεια της ημέρας ήταν οι τιμητές αλλα και οι τιμωροί των πάντων.Ήταν η εποχή που επιβάλλαν ηλήθιους νόμους ( ποτοαπαγόρευση) για να αποκρύψουν τα όργια, τις εγκληματικές πράξεις , τα αίσχη που διέπραταν απο κοινού μαφιόζοι και μπουρζουαζία. Στον αθέατο κόσμο εκείνου του κοινωνικου παρασκηνίου την ημέρα το παίζαν ¨νεκροθάφτες" και την νύχτα οργιάζαν στους σαρδαναπαλισμούς και φυσικά στα ..όργια. ¨Ανθρώπινες τραγικές φιγούρες , καμουφλαρισμένοι εγκληματίες και ..λαμόγια, εκτελεστές συμβολαίων θανάτου, κλέφτες τραπεζών, κοσμηματοπωλών, κοινώς νταβατζήδων όλης της παρακμάζουσης κοινωνίας του Μπρόνξ.Δέν δίσταζαν να αλλάξουν θέσεις σε νεογέννητα στις θερμοκοιτίδες μαιευτηρίων προκειμένου να εκβιάσουν αδίστακτα ώς συνήθως. Έλεγχαν ότι κινιόταν στην κοινωνία.Παράτησαν τις μικροκλοπές, την μαστρωπία, την παράνομη διακίνηση ποτών ( είχε λήξει η ποτοαπαγόρευση( και επιδοθήκαν σε κλοπές μεγάλων τραπεζών μέχρι και στην πολιτική λούζωντας ακόμη και με κιροζίνη αρχηγούς συνδικάτων για να αποκτήσουν χρήμα τους οποίους εν συνεχεία διόριζαν στην εξουσία για να συνεχίσουν τις εγκληματικές τους πράξεις. Δέν δίστασαν ακόμη και να κλέψουν τις γυναίκες των συνεργατών μαφιόζων της κομπανίας.

Έτσι απο αλήτες των δρόμων αλητεύσαν όλη την κοινωνία της μεταπολεμικής εποχής κάποτε στην χώρα του  Ονείρου. Κλεβοντας,βιάζοντας, εκβιάζοντας, εκπορνεύοντας,διαφθείροντας, ληστεύοντας, υπομονεύοντας, πισώπλατα μαχαιρώνοντας, πουλώντας λαθραία ποτά νακρωτικα γυναίκες Κατεδαφίζοντας ανθρώπινες συνειδήσεις αναριχηθήκαν σάν αδίστακτα καθάρματα πατώντας πουλώντας τους πάντες και τα πάντα για να στογγυλοκαθίσουν στο υψηλότερο σκαλί της εξουσίας. Το κοινό ελλάτωμα τους ήταν η τρυφηλή, έκφυλη, προκλητική ζωή ελλάτωμα που δέν το συγχώρεσε ποτέ αλλα στο τέλος υποτάχθηκε η ερωμένη του αποφυλακισμένου τότε μαφιόζου β βαθμου  στον...φίλο του αρχιμαφιόζο α βαθμου . Τα χρόνια γκριζάραν τις μνήμες των μέχρι που ανατμωθήκαν  σε ένα Κυβερνητικόν Μέγαρον .Ο αρχιμαφιόζος α βαθμου παρόλο που έδινε εντολή στον δεύτερο να τον ¨αυτοκτονήσει" τελικά αυτοκτόνισε με τα ίδια του χέρια.Μπέρδεμα γερό με λίγα λόγια Κάπως έτσι τελείωσε το σενάριο μίας παρακμιακής εποχής , μία ταινίας η οποία θυμήζει "πολλά" με την σημερινή εποχή , τους σημερινούς ανθρώπους ακόμη και στην μικρή χαμένη πόλη βαθειά στην άκρη της χαράδρας.