Μεσημέρι Σαββάτου ,εκεί σε ένα σημείο συνάθροισης, διαλογισμού ,.επικοινωνίας, συνάντησης των Φλωρινιωτών στο πεζόδρομο της πόλης ενημερώθηκα από έναν παλαιό συμμαθητή μου τον κ. Αποστόλη Σαββόπουλο ένα ευχάριστο ,θα έλεγα ,γεγονός. Την προβολή της κινηματογραφικής ταινίας «300» του Frank Miller στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» από την Λέσχη Πολιτισμού- τμήμα κινηματογράφου- της Φλώρινας.
Την ίδια στιγμή παρέλασαν στην σκέψη μου εικόνες από τα ξύλινα μαθητικά θρανία κάπου εκεί στην δεκαετία του 1970 όπου ο πάντα αγαπημένος δάσκαλος μας κύριος Γιώργος μας εδίδασκε τους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες .Εικόνες και στιγμές από το κιτρινισμένο βιβλίο ιστορίας του Δημοτικού όπου μέσα από τις χρυσές σελίδες του γνωρίσαμε από τα χείλη του αγαπημενου δασκάλου μας τον Λεωνίδα, τον Περικλή, τον Αλκιβιάδη, τον Θεμιστοκλή , τον Φίλιππο Β΄, τον Μέγα Αλέξανδρο και όλους τους σπουδαίους Έλληνες της Αρχαίας Ελλάδας .Τότε που τα παιδικά όνειρά μας , οι μύθοι , οι ιστορίες ,οι διηγήσεις των πατεράδων , μανάδων, παππούδων μας και τα σχολικά μαθήματα ήταν ένα περίεργο κράμα αναζήτησης σε έναν νέο κόσμο ο οποίος ξετυλιγόταν στον ανατέλλων ορίζοντα των παιδικών ματιών μας .Ενθυμούμαι κατά την λήξη των σχολικών παρελάσεων διοργανώνονταν ένας «άτυπος» διαγωνισμός ανάμεσα στα δημοτικά σχολεία με την καθοδήγηση των δασκάλων μας ποιος θα μαζέψει περισσότερο μαθητόκοσμο στις αίθουσες των τότε κινηματογράφων Ελληνίς , Αγγέλικα ,Ολύμπιον σε προβολές κινηματογραφικών ταινιών άμεσα σχετιζόμενες με την ιστορική επέτειο της ημέρας δια την οποία είχαμε παρελάσει στις κεντρικές οδούς με αφετηρία την Μεγάλου Αλεξάνδρου και κατάληξη το μέσον της Παύλου Μελά (εκεί που τελειώνει σήμερα ο πεζόδρομος). Κινηματογραφικές προβολές κλασικών ιστορικών ταινιών σήμερα όπως ο Μέγας Αλέξανδρος με τον ρίτσαρτ μπάρτον 1965, ο Παπαφλέσσας με τον Παπαμιχαήλ, η Δασκάλα με τα Χρυσά μαλλιά με την αξέχαστη Αλίκη Βουγιουκλάκη κ.α.. Σχολικές εκπαιδευτικές στην κυριολεξία εκδρομές στην Βεργίνα τότε που ο ακάματος σκαπανεύς της Ελληνικής Ιστορίας μας αρχαιολόγος κ.Μανώλης Ανδρόνικος μόλις είχε «αναστήσει» στο φώς τα λείψανα και την χρυσή λάρνακα του Φιλίππου Β΄ με το αστέρι της Μακεδονίας
.Όλα αυτά που γαλουχηθήκαμε τότε σήμερα παρελαύνουν στα μάτια της σημερινής νεολαίας σαν χολιγουντιανές ταινίες στην πλειοψηφία τους παραποιημένες , εκμοντερνισμένες ,αλλοιωμένες ανάμεσα στα ψηφιακά εφέ και τους πολυκάναλους ήχους μιας επίπλαστης ιστορικής πραγματικότητας ,με παραποιημένα σενάρια των σκηνοθετών μιας παγκοσμιοποιημένης-πολτοποιημένης ιστορίας που συγχέεται με τα παραμύθια και τα κόμιξ.. Κινηματογραφικές ταινίες όπως η ανιστόρητες Τροίες , αποτυχημένες προσπάθειες σε σημείο παταγώδους αποτυχίας σκηνοθετών του ύψους του Όλιβερ Στόουν για έναν «αμφιλεγόμενο… Αλέξανδρο», τηλεοπτικοί Ιάσωνες και Ηρακλείδες που δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Αρχαία Ελληνική Ιστορία . Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε και το σημερινό βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού όπου το μάθημα της Ελληνικής Ιστορίας μεταλλάχθηκε σε… «ιστορική κριτική σκέψη των μαθητών»(very sic!!) όπου “η Μικρασιατική Καταστροφή περιγράφεται ως ο συνωστισμός των Ελλήνων της Σμύρνης ώστε να μπούν στα βαπόρια» κι άλλων λυπηρών «πολυπολιτισμικών κουρελουργημάτων» (σύμφωνα με τον δημόσιο χαρακτηρισμό του κορυφαίου εκπαιδευτικού και διανοητή κ.Κ.Ζουράρη) που αντικρίζουν οι νέες γενεές των Ελλήνων. ¨Όλα αυτά ουδεμίαν σχέση έχουν με τα όσα διδαχθήκαμε (όσοι προλάβαμε) προ ολίγων δεκαετιών ή διαβάζουμε σήμερα σε σκονισμένες εγκυκλοπαίδειες ή Ιστορικούς Τόμους ωσάν την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του κ. Κωνσταντίνου Παπαρηγοπούλου.
Ευτυχώς υπάρχουν «αναλαμπές» κινηματογραφικών ταινιών όπως οι 300 όπου οι Θερμοπύλες (θερμαί πύλαι)αι οποίαι δεν ήσαν ιαματικά λουτρά αλλά… λουτρά αίματος των 300 Σπαρτιατών του Λεωνίδα Α΄ που έδωσαν μία άνισον μάχη (σημερινό «χαρακίρι» Ιαπωνιστί) έναντι των μυρίων Περσών του Ξέρξεως για υψηλά ιδανικά όπως είναι η ελευθερία της πατρίδος , της πίστης, η αφοσίωση, το καθήκον, η πειθαρχεία, η αυταπάρνηση, η ανδρεία, το πνεύμα αντίστασης υπο τη απειλή και την αψήφιση ενός προδιαγεγραμένου θανάτου σύμφωνα με τους Δελφικούς χρησμούς της εποχής. .Ιστορικά μνημεία ανδρειωμένης αυτοθυσίας που διδάσκεται σχεδόν σε όλες τις επιφανείς Ακαδημίες του κόσμου οι 300 αποτυπώνουν στην ταινία όσο πιο αληθινά γινόταν παρ΄ όλες τις ψηφιακά οπτικοποιημένες ακρότητες εκείνες τις Λακεδαιμόνιες ρήσεις «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», «Η ΤΑΝ η ΕΠΙ ΤΑΣ» ,στα πρόσωπα των 300 της κινηματογραφικής ταινίας (υπο την «σκιά» των σύγχρονων με ψηφιακά και μη δεδομένα λογοκρισίας , προπαγάνδας του χόλυγουντ, της παγκοσμιοποίησης , της νέας τάξης , της απόλυτης εμπορευματοποίησης, της ομογενοποιημένης συμπεριφοράς, ελέγχου και πειθαναγκασμού του μαζών) .Αυτών των διαχρονικά ριζωμένων ρήσεων από την εποχή του Λεωνίδα μέχρι τις νεώτερες θερμοπύλες της Ελληνικής Ιστορίας μας εκεί ψηλά στα βουνά του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου ,εκεί στην γραμμή Ρούπελ Μεταξά το 1940 και μετέπειτα στην Εθνική Αντίσταση (Γοργοπόταμος, Μάχη της Κρήτης, Ελ Αλαμέιν ) έναντι στην κατοχή και στην ανελευθερία της πατρίδος μας από νέους Ξέρξες και νεώτερης μορφής Πέρσες
Ευχής έργο είναι οι γονείς και ειδικά η μαθητιώσα νεολαία της πόλης μας να σπεύσουν στα μέσα τ’ Απρίλη (περι τις 14 Απριλίου 2007) να κρατήσουν θέση και να παρακολουθήσουν τους 300 της εν λόγω ταινίας παρ΄ όλες τις μεμονωμένες ακρότητες ή υπερβολές της μια και δεν είναι καθαρά ιστορική μα θα έλεγα συμβολικής σημασίας κινηματογραφική ταινία. Σημειώνω ότι το παρόν άρθρο ίσως δίκαια ν΄ αποτελεί για ορισμένους θετική διαφήμιση της ταινίας παρόλες τις «αρνητικές» κριτικές των εφημερίδων και το «σπασιμο» ρεκόρ εισιτηρίων στις κινηματογραφικές αίθουσες των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης από την πρώτη ημέρα προβολής στην χώρα μας. Δι εμε απλά αποτελεί αφορμή κριτικής σκέψης ή προβληματισμού όσων πρόκειται να παρακολουθήσουν την ταινία.
